De kern van de no-claimregeling is dat verzekerden per jaar een bedrag van 250 euro terugkrijgen als ze geen ziektekosten hebben gemaakt. Degene die meer dan 250 euro aan kosten maakt, krijgt niets terug. Wie tussen de 0 en de 250 euro uitgeeft, krijgt het verschil tussen de werkelijke kosten en de 250 euro terug.

Om de regeling te kunnen betalen, gaat de vaste premie die ziekenfondsverzekerden betalen met 5,25 euro per maand omhoog.

Zorg voor kinderen onder de 18 jaar valt niet onder de regeling, evenmin als kraamzorg en verloskundige hulp. Huisartskosten van volwassenen tellen voor 25 procent mee, stelt minister Hoogervorst van Volksgezondheid voor.

Na afloop van het verzekeringsjaar krijgen ziekenfondsverzekerden een overzicht van de kosten die ze hebben gemaakt. Daarop staat ook het bedrag dat ze (eventueel) terugkrijgen. Hoogervorst verwacht dat elk jaar ongeveer de helft van de verzekerden voor een teruggaaf in aanmerking komt.

De no-claimregeling komt in de plaats van een eigen risico van 250 euro per jaar voor ziekenfondsverzekerden die in het regeerakkoord was overeengekomen. Omdat een eigen risico van 250 euro voor veel mensen met een laag inkomen een probleem kan zijn, stelde VVD-kamerlid Schippers voor een no claim in te voeren in plaats van een eigen risico.

Het voordeel daarvan is dat patiënten de eerste 250 euro van hun zorg niet zelf hoeven te betalen. Ook voor medische hulpverleners biedt de no-claimregeling een voordeel. Zij hoeven de rekeningen niet zelf te innen bij hun cliënten maar kunnen deze -net als nu- bij de zorgverzekeraar indienen.

Hoogervorst wil met deze operatie geld besparen. Hij denkt dat mensen met het vooruitzicht op een (gedeeltelijke) teruggaaf van hun no claim minder vaak een beroep doen op de gezondheidszorg. Hoogervorst schat de jaarlijkse besparing op 190 miljoen euro. De administratie van de regeling kost zo’n 20 miljoen, zodat er netto 170 miljoen overblijft. Dat bedrag heeft de bewindsman al ingeboekt.

Waarschijnlijk is de minister daarmee te vroeg geweest. De Kamer is weliswaar over het algemeen genomen positief over het plan van Hoogervorst. Zelfs de grootste oppositiepartij, de PvdA, staat er niet bij voorbaat afwijzend tegenover. Op een onderdeel zal Hoogervorst zijn plan moeten bijstellen. Dat betreft het al dan niet meetellen van huisartsbezoek aan de teruggaafregeling.

De CDA-fractie verzette zich bij monde van de woordvoerder gezondheidszorg, huisarts Buijs, van meet af aan tegen het meetellen van huisartsbezoek. Met de oppositie is hij van mening dat voor het bezoek aan een huisarts geen enkele financiële drempel mag bestaan.

Hoogervorst deed daarop de concessie dat slechts een kwart van de kosten van het huisartsbezoek meetelt. Ook dat bedrag vindt Buijs te veel. Hij houdt voet bij stuk.

Tijdens de presentatie van zijn begroting voor volgend jaar, twee weken geleden, toonde Hoogervorst zich strijdvaardig om het debat over de aftrek van huisartsconsulten met de Kamer aan te gaan. „Het verzet hiertegen is vooral psychologisch. Dit is een milde maatregel. In heel Europa zijn eigen bijdragen de gewoonste zaak van de wereld. Zelfs in het socialistische Zweden moet je enkele tientallen euro’s betalen voor een huisartsbezoek. Daar zouden ze huilen van geluk als ze hetzelfde systeem zouden krijgen als ik wil.”

Vorige week meldden goedingelichte bronnen in Den Haag dat er een compromis in de maak zou zijn. De kosten voor huisartsbezoek overdag zouden niet meetellen voor de no claim, maar de kosten voor huisartsbezoek in de nacht en rond het weekeinde wel.

CDA-kamerlid Buijs wilde vanmorgen niet reageren op deze suggestie. Uit zijn woorden valt wel af te leiden dat er wordt gewerkt aan een compromis: „Ik heb mijn fractie beloofd dat ik niet via kranten ga onderhandelen, dus ik houd mijn mond tot aanvang van het debat aanstaande donderdag.”

Ook over een mogelijke verschuiving van de invoeringsdatum naar 1 januari 2006 omdat de artsen nog niet klaar zouden zijn, wil Buijs niets zeggen: „Alles hangt met alles samen en daar houd ik het bij.”