De boycot kwam tot stand omdat de oppositie ervan overtuigd is dat de verkiezingen niet vrij zijn. Zo greep het hooggerechtshof in bij oppositiepartijen en werd het aantal parlementariërs willekeurig uitgebreid.

De oppositiekopstukken Henrique Caprilles en Stalin Gonzalez zijn echter stilletjes begonnen om oppositiekandidaten te verzamelen ondanks bezorgdheid dat daarmee legitimiteit wordt verschaft aan de uitslag, die mogelijk in het voordeel van de regerende Socialistische Partij zal zijn.

De buitenlandminister Mevlüt Çavuşoğlu van Turkije, zowel een Venezolaanse bondgenoot op politieke als op economisch gebied, zei in een persconferentie dat Caprilles en Gonzalez erop staan dat er buitenlandse waarnemers bij de verkiezingen aanwezig zijn. Maduro zou daarmee hebben ingestemd. „We zien dat de regering en de oppositie dichtbij een deal zijn en daar zijn we blij mee”, aldus Çavuşoğlu.

Maduro heeft het gekozen parlement van Venezuela eerder op een zijspoor gezet, omdat hij daar geen meerderheid heeft. Hij heeft ‘een volksvertegenwoordiging’ van eigen aanhangers gecreëerd. Maduro werd in mei 2018 herkozen als president in omstreden verkiezingen die de oppositie heeft geboycot. Ondanks de tekorten, ook aan eerste levensbehoeften, en de vlucht van miljoenen Venezolanen naar het buitenland zit Maduro nog steeds in het zadel.