Kamminga: geen woorden maar daden
De 57-jarige J. Kamminga is een netwerker tot in zijn tenen. Hij maakt gemakkelijk een praatje, heeft snel een kwinkslag klaar en lijkt heel toegankelijk. Hij kan ook keihard zijn, zoals vooral veel bestuurders en politici in Gelderland de afgelopen zeven jaar hebben meegemaakt.
Niet zelden heeft Kamminga, onder meer tijdens werkbezoeken, korzelig een einde gemaakt aan klaagzangen van wethouders en raadsleden. „Maak dan een goed plan en kom daarmee bij de provincie. Dan kunnen we ergens over praten. Geen woorden maar daden”, aldus zijn vaste boodschap aan bestuurders die wel kritiek op de provincie hadden, maar geen eigen initiatief.
De Groninger Kamminga kwam in 1997 als opvolger van D66’er Terlouw naar Gelderland. Hij was daarvoor voorzitter van MKB-Nederland. Die functie kreeg hij in de jaren tachtig na zijn voorzitterschap van de VVD. In de tijd van MKB-Nederland runde Kamminga ook nog het makelaarskantoor van zijn familie in Groningen, maar daar stopte hij mee toen hij naar Gelderland ging. Hij betrok met zijn vrouw een landhuis in Loenen, waar zij veel ontvangsten en recepties hebben gegeven.
Kamminga zei bij zijn aantreden als commissaris van de Koningin dat hij „de olie in de Gelderse machine” wilde zijn, maar onder zijn leiding kwam er toch ook wel wat zand in de raderen terecht. Al rond zijn benoeming ontstond een rel, toen alle namen van de kandidaten op straat kwamen te liggen. De Gelderse vertrouwenscommissie wilde E. Nijpels voordragen, maar dat zou door toenmalig VVD-fractieleider Bolkestein persoonlijk zijn geblokkeerd. Bolkestein heeft wel toegegeven dat de PvdA, D66 en de VVD onderling provincies hebben geruild, zodat de VVD weer in het bezit kwam van de invloedrijke provincie Gelderland.
Kamminga kwam in zwaar weer terecht, toen in april 2001 een valse handtekening van hemzelf opdook op een bankgarantie. Dat was het begin van de zaak die bekend is geworden als Gelder-gate, waarin onder meer een oud-gedeputeerde is veroordeeld voor miljoenenfraude rond het evenementenbeleid. Dat beleid was juist een van de dingen waarmee Kamminga zich wilde profileren. De commissaris wist op het nippertje te voorkomen dat het college van Gedeputeerde Staten zou vallen en dat hijzelf moest aftreden.
Tegen Kamminga loopt nog steeds een door de ex-gedeputeerde aangespannen zaak. Deze oud-bestuurder is er van overtuigd dat Kamminga heeft gemanipuleerd om hem als zondebok aan te wijzen. In de tijd van de fraudezaak dreigde opnieuw een schandaal rond Kamminga te ontstaan, toen bleek dat hij Europese regelgeving had genegeerd door zijn werkkamer in het Provinciehuis te laten inrichten door een bevriende Groningse woninginrichter. Kamminga wist de rel in de kiem te smoren. In 2003 mocht hij aan zijn tweede periode als Gelders commissaris beginnen.
Kamminga staat in Gelderland bekend als een soms te doortastende bestuurder, die over enorm veel contacten in Den Haag en Brussel beschikt. Zijn meest recente wapenfeit is dat er na meer dan tien jaar bakkeleien een einde is gekomen aan de ruzie over de infrastructuur in Midden-Gelderland. Omdat elke belanghebbende iets anders wilde, is Gelderland steeds gepasseerd met geld voor aanpassing van het totaal verstopte snelwegennet in de regio Arnhem-Nijmegen. Onder aanvoering van de provincie gaat er nu eindelijk een eenduidig voorstel naar de minister, die al heeft toegezegd dat zij daarvoor geld wil vrijmaken.