Dat staat in een rapport van het Instituut voor Religie en Democratie in Washington. Het doel van het instituut is het sociale en politieke getuigenis van Amerikaanse kerken te hervormen en godsdienstvrijheid te bevorderen. De opstellers, Erik Nelson en Alan Wisdom, schrijven in hun rapport (”Een kritische analyse van de verdediging van mensenrechten in de belangrijkste protestantse kerken 2000-2003”) dat 37 procent van de kritieken over schendingen van mensenrechten gericht is tegen Israël, 32 procent tegen de VS en 31 procent tegen andere landen, inclusief dictaturen.

Bij het onderzoek richtten Nelson en Wisdom zich op 197 documenten van de Verenigde Methodistische Kerk, de Evangelisch-Lutherse Kerk in Amerika, de Episcopaalse Kerk, de Presbyteriaanse Kerk en de Nationale Raad van Kerken in de VS. Ook telden ze de verklaringen van de Wereldraad van Kerken mee.

De onderzoekers gebruikten de indelingen van Freedom House als referentiepunt. Deze Amerikaanse organisatie wil democratie en vrijheid bevorderen en deelt de landen in in ”vrij”, ”gedeeltelijk vrij” en ”onvrij”.

De auteurs stellen dat de kerken selectief zijn te werk gegaan. Bijna driekwart van de kerkelijke kritiek is gericht tegen landen die vrij zijn, de overige tegen gedeeltelijk vrije of onvrije landen. Van de vijftien landen met de ergste schendingen van mensenrechten, kregen er slechts vijf afkeuringen. De tien andere landen -waaronder China, Noord-Korea en Saudi-Arabië- gingen vrijuit.

De kerken hebben eveneens de Palestijnse Autoriteit over het hoofd gezien. Het Palestijnse bestuur wordt nergens veroordeeld voor zijn „voortdurende oproep tot geweld en zijn voortdurende indoctrinatie van jonge mensen met een antisemitisch wereldbeeld.” Terwijl de VS worden veroordeeld voor pogingen jongeren voor het leger te rekruteren op de middelbare scholen en voor hun buitenlands beleid, blijven de Palestijnse terreurorganisaties ongemoeid, ondanks het ronselen van kinderen voor zelfmoordacties of het doden van Israëlische burgers.

De kerken veroordelen wel Israël voor de behandeling van Palestijnen, de verwoesting van huizen, militaire controlepunten, de aanleg van de veiligheidsbarrière en de acties van het leger in de Palestijnse gebieden.

De schrijvers proberen een verklaring te vinden voor de eenzijdige aandacht voor de VS en Israël. „Waarom besteden ze verhoudingsgewijs zo weinig aandacht en intensiteit aan mensenrechtenschendingen elders in de wereld?” vragen zij zich af. Ze geven een aantal mogelijke verklaringen. Een daarvan is dat de VS en Israël democratieën zijn en daarom zwaarder worden gewogen. „Als de kerkleiders bewust met twee maten meten, dan staan ze onder een morele verplichting dat te zeggen”, aldus de schrijvers. De aanwezigheid van antisemitisme verklaart niet alle verschijnselen, aldus de onderzoekers. „We zijn er zeker van dat net zoals bij alle menselijke inspanningen, er een mix van motieven bestaat, die niet alle bewust zijn. Maar gezien de buitensporige focus op Israël in deze belangrijke verklaringen over de mensenrechten, moet de vraag onder ogen gezien worden of antisemitisme in een of andere vorm een factor kan zijn.” In een reactie stelt de secretaris-generaal van de Amerikaanse Nationale Raad van Kerken, dr. Robert Edgar, dat het rapport „fataal gebrekkig” is. Het gaat volgens hem voorbij aan het grondige en uitgebreide beleid inzake mensenrechten. „Het ideologisch conservatieve Instituut voor Religie en Democratie kan niet beweren een objectief rapport te hebben geschreven terwijl het onder meer een andere ideologisch conservatieve groep heeft gebruikt, Freedom House, als barometer voor mensenrechten.” Dat de raad vooral kritisch staat tegenover de VS, is omdat hij bezorgd is over hoe het eigen land zich gedraagt. Het „meest ongelukkige deel” van het rapport is volgens Edgar de poging de verdenking op te roepen dat de belangrijkste kerken antisemitisch zijn. Het Instituut voor Religie en Democratie stelt ten onrechte en op gevaarlijke wijze elke kritiek op de regering van Israël en haar beleid gelijk aan antisemitisme.”