Zelf heb ik van nabij weer eens mogen ervaren dat alles altijd onder voorbehoud is. Zo had mijn vrouw een tiendaagse rondreis door Roemenië geboekt samen met een alleenstaande oudere vriendin. Vroeger ging mijn echtgenote elk jaar een weekje weg met haar moeder, nu met de dochter van de beste vriendin van haar moeder. Zo was er altijd die rode draad met het verleden.

Toen de wereld werd getroffen door de coronapandemie, kwamen deze vakantieplannen op losse schroeven te staan. De reis werd geannuleerd vanwege de coronacrisis. Maar mijn vrouw besefte niet dat de trip toch niet zou zijn doorgegaan. Niet lang daarna openbaarde zich namelijk een ernstige ziekte bij haar reisgenote met een zeer slechte prognose. Dat relativeert alles en zet je weer met beide benen op de grond.

Onze eigen gezinsvakantie boek ik altijd op het laatste moment, soms zelfs pas een week van tevoren. Dat doe ik niet omdat ik op zoek ben naar de voordeligste last-minute aanbieding, maar omdat ik het geregel beschouw als het vervelendste onderdeel van de vakantie. Wat voor de één hoort bij de voorpret, is voor de ander een vervelende en misschien zelfs wel een stressvolle handeling.

Staycation

Normaal gesproken zou ik de zomervakantie dus gelaten hebben voor wat hij was. Als gezin zijn we al eens eerder een hele zomer thuisgebleven, dus we hadden reeds ervaring met een zogeheten staycation. Wie er tussenuit wil, hoeft ook helemaal niet ver weg. Op korte afstand valt immers nog genoeg te ontdekken. Veel mensen die dit jaar iets boeken in eigen land, zullen achteraf vaststellen dat het heerlijk is om niet eerst 1000 kilometer onderweg te hoeven zijn in de auto of aan te moeten sluiten in lange rijen op een luchthaven.

Toevallig hadden we bijna een jaar geleden al iets geboekt. Vorig jaar brachten we een week door in een piepklein, romantisch huisje even buiten Trier. Dat beviel zo goed dat we ter plekke besloten om volgend jaar opnieuw naar dezelfde bestemming te gaan. Inmiddels leven we in een andere wereld, waarin zelfs een verblijf op slechts 350 kilometer afstand ineens ver weg en onveilig lijkt.

Wandelingen

We hebben lang geaarzeld of we het wel door zouden moeten laten gaan. Maar uiteindelijk zagen we in dat het risico op deze vakantie niet veel groter zou zijn dan thuis. Het huisje ligt aan het einde van een doodlopend weggetje met uitzicht op de velden. Van daaruit zouden we lange, mooie wandelingen kunnen maken zonder iemand tegen te komen, met als enige contactmoment een bezoek aan de lokale supermarkt.

Als ik een roman zou schrijven over ons zomerverblijf, zou ik het ”Thuisblijven in Trier” noemen. Daarmee wil ik aangeven dat het concept zomervakantie na 2020 een beladen begrip blijft. Niet iets wat je voor lief neemt en zeker niet iets wat je lang van tevoren boekt zonder een slag om de arm te houden of rekening te houden met een totaal andere invulling.

De auteur is publicist. Voor eerdere columns zie rd.nl/hormann. Reageren? hormann@refdag.nl