Volgens de gemeente telt Kerkrade 59 historische schachten, waarvan de meeste rond 1800 met de hand gegraven zijn met behulp van pikhouweel, schep en emmer. Om instorting te voorkomen werd op sommige plaatsen een houten bekleding aangebracht. De schachten werden aangelegd voor steenkoolwinning voor eigen gebruik op plaatsen waar de bovenste steenkoollaag niet diep in de bodem zat, aldus de gemeente.

Deze schachten kennen meestal een diepte van zo’n 50 meter en hebben afmetingen van om en nabij de 2,5 bij 2,5 meter. Na de steenkoolwinning werden deze schachten vol grond gegooid die uit de schacht was gegraven of uit de directe omgeving werd gehaald. Maar holle ruimtes daarin zorgden voor verzakkingen, aldus de gemeente.

In 2017 begon Kerkrade met subsidie van het ministerie van Economische Zaken en Klimaat met het opsporen van deze historische schachten. Het gaat daarbij om schachten van voor de industriële steenkoolwinning, dus van voor 1880. De gemeente probeert de schachten op te sporen middels het tekenen van denkbeeldige cirkels waarbinnen een schacht zou kunnen liggen op basis van oud kaartmateriaal. Met speciale boorapparatuur wordt binnen de cirkel dan naar de schacht gezocht. Dat ging altijd goed, maar op de Franciscusstraat zakte de weg waarschijnlijk als gevolg van de boorwerkzaamheden in.

Momenteel zijn 18 van deze eeuwenoude schachten in kaart gebracht. Daarvan zijn er inmiddels drie gesaneerd, en bij twee schachten is met sanering begonnen. Dat saneren houdt in dat onder druk cement in de schacht wordt gespoten. De zo ontstane betonnen harde prop maakt dat de grond niet verder kan wegzakken.

Het saneren van de schacht aan de Franciscusstraat gaat nog zeker drie maanden duren.