Reuring rond racisme
Een plaatselijk incident kan nationale, internationale gevolgen hebben. Het incident: de knie van de politieman die op de nek van een arrestant drukte; lang, veel te lang. De gevolgen: wereldwijde uitbarstingen van onvrede over racisme. Blank en gekleurd demonstreren tegen ongelijkheid, tegen een behandeling die gebaseerd is –of lijkt– op verschil in huidskleur of etnische afkomst.
Als zulke manifestaties zich tegen de gezagsdragers keren, lijken álle vormen van gezag onverdraaglijk, inclusief regels die alleen maar zijn ingesteld om ten tijde van een coronacrisis de volksgezondheid te beschermen. Kranteninterviews belichten verhalen van persoonlijke pijn. Gezagshandhavers vragen aandacht voor hun kant van het verhaal. Politici willen hun stem ook laten horen.
Het heden kwam uit het verleden voort, dus de discussie gaat niet alleen over ongelijkheid nu. Wat moeten we met ongemakkelijke momenten uit de historie? Excuses aanbieden of alleen een herdenking houden? Beelden besmeuren, neerhalen wellicht? Relieken van raciale ongelijkheid verdelgen, of gewoon laten staan omdat een andere visie op vroeger niet betekent dat je alles van vroeger verwijdert wat niet met die visie strookt?
De wereld in debat. Of dat blijvende gevolgen heeft, is straks weer voer voor historici. Intussen rouwt de familie Floyd. Daarmee begon het. Met één incident.