Het gaat hierbij om mensen met een laag IQ, die moeite hebben om zichzelf sociaal te redden maar dit goed kunnen verbergen. De Langen erkent dat de gemeente voorheen fouten heeft gemaakt in de ondersteuning van deze groep. „Als je niet weet dat iemand een LVB heeft, houd je daar geen rekening mee in de zorg”, aldus de wethouder. „Hierdoor kwamen deze mensen vaak langdurig in een draaideur terecht van detentie, nachtopvang en verslavingskliniek.”

De gemeente wil dit met de nieuwe aanpak voorkomen en gaat onder meer bij de daklozenopvang, detentie en het jongerenloket mensen systematisch screenen bij wie een vermoeden bestaat van LVB. Daarvoor wordt onder meer een vragenlijst gebruikt. Ook krijgen medewerkers van gemeentelijke loketten en wijkteams een training om signalen van een LVB te herkennen.

In 2022 wordt gestart met een nieuwe vorm van begeleiding, bijvoorbeeld door gedetineerden die terugkeren in de samenleving lichtere en voor een langere periode nazorg te bieden. Een lopend project hierin laat volgens de wethouder een positief effect zien. Uit onderzoek blijkt dat ruim een derde van de gedetineerden licht verstandelijk beperkt is, maar dat dit vaak niet wordt opgemerkt. „Voorheen kwamen deze mensen soms uit detentie gelijk op straat, dat is vragen om ellende”, aldus De Langen. Door al in de gevangenis op LVB te testen en passende hulp te bieden is volgens hem op een later moment minder zware zorg nodig, zoals crisisopvang. Op den duur scheelt dit ook in de zorgkosten.

Het aantal Rotterdammers met een LVB wordt geschat op 40.000. Rotterdam is naar eigen zeggen een van de weinige gemeenten in Nederland die beleid gaat voeren om dit vroegtijdig op te sporen en de zorg hierop aan te passen.