„Als de kleine schepen maar wel de zuidelijke route blijven nemen, want het is wel leuk als er af en toe nog wat te jutten valt”, zegt Van der Veen, die de mooiste vondsten heeft verzameld in een reddingshuisje op de Vliehors, een enorme zandvlakte aan de westkant van het Waddeneiland. „Die zuidelijke vaarroute is te ondiep voor grote schepen en daarmee gevaarlijk. Bij storm zijn de golven veel steiler dan in diep water”, weet hij.

De ramp begin 2019 met de MSC Zoe hakte er stevig in op Vlieland. „De spullen die aanspoelen zijn niet het ergste. Negen van de tien ladingen zijn goed op te ruimen. Het verpakkingsmateriaal, en dan met name het vele plastic waarmee alles is ingepakt, is veel kwalijker. Dat krijg je gewoon niet opgeruimd. Ik weet zeker dat we de daar de komende jaren nog last van hebben. Je hebt van die kleine balletjes die niet afbreekbaar zijn en die zweven nog steeds in de zee. Het is de ramp die je niet ziet.”

Jutter Van der Veen kreeg heel wat te verstouwen op het eiland. „De grootste aangespoelde lading was denk ik een opengebroken container vol stoeltjes. Het strand lag ermee bezaaid. We konden daar niet veel mee, maar een lading van 1200 kinderjasjes zijn aan het goede doel gegeven, onder meer het Leger des Heils. En er is ook een container aangespoeld waarin plaids lagen. Die dekentjes waren nog in prima staat en hebben ook een bestemming gevonden in met name dierenasiels. Dus de ramp heeft in die zin ook nog wat positiefs opgeleverd.”

Nog dagelijks ziet de jutter troep aanspoelen. „Het is nu nog voornamelijk verpakkingsmateriaal. We houden zo nu en dan een milieudag en dan trekken we een stuk strand schoon. Van het plastic maken we via een eigen recylcemachine sleutelhangers. Zo maken we van die zooi toch nog mooie dingen.”