Er is niet eens een duivel nodig om ons te verzoeken. Laat de minste gelegenheid ons worden gegeven en op staande voet wordt de mens een verzoeker van zichzelf. Daarom zegt Jakobus dat een iegelijk mens wordt verzocht als hij wordt verlokt door eigen begeerlijkheid.De vijand waardoor wij overwonnen worden, leeft in onze eigen boezem, dat is de natuurlijke verdorvenheid van de mens. Dat is een spaan om het vuur van satans verlokkingen aan te steken. Dit blijkt in Eva, ons aller moeder, in de eerste overtreding. Eerst zag ze de vrucht, ten tweede kreeg ze de lust daartoe, ten derde begeerde ze hem en ten vierde at ze ervan. Dina, de dochter van Jakob, wandelde buiten. Ze stelde zich open voor de zonden en ze viel erin. Ze had dit kunnen voorkomen als ze de verleiding gemeden had. We zien bij David, de man naar Gods hart, hoe hij gevallen is in de zonden met Bathséba.

O, pluimstrijkende vijand, om het zoet vergif voort te brengen. Nadat de zonde begaan is, is het een bijtende slang. Zij komt tot iemand met een lachend gelaat, gelijk Joab tot Amasia: Is het wel broeder? Maar ondertussen steekt hij hem in het hart.

Hoe zorgvuldig behoren wij te wezen om te waken over onze wegen en alle gelegenheid tot zondigen te mijden. Behoed daarom zeer nauw uw hart.

Samuel Smith, predikant te Pridlewel, Schotland (Davids gezegende man, 1667)