„De Heere nu is de Geest; en waar de Geest des Heeren is, aldaar is vrijheid.”

Daar is vrijmoedigheid voor God. Dit is eigenlijk vrijheid, of vrij uitspreken tot God. Velen zijn er die dit nu en dan missen en hun staat in twijfel trekken. De Schrift zegt: „Waar de Geest des Heeren is, aldaar is vrijheid” (2 Korinthe 3:17). Maar het is niet recht dat ze die vrijheid beperken tot dat vrij uitspreken voor God. Het is waar: waar de Geest des Heeren Gods wil in de Schrift op een zaligmakende wijze aan een mens ontdekt, daar is vrijheid van alle verbintenis aan de ceremoniële wet en van de verdoemende macht der zedenwet en van de dikke duisternis en onkunde die op het natuurlijk hart ligt als een deksel, dat Christus, zoals Hij in het Evangelie voorgesteld wordt, voor hen verbergt. Ook is het waar dat soms aan de godzaligen die vrijheid gegeven wordt die een vrije gemeenschapsoefening met God is, een ordentelijk voorstellen van onze toestand in onze gesteldheid voor Gods aangezicht, een vervulling van onze mond met redenen (Job 23:4). Hoewel de Heere Zich nu verbonden heeft de Geest des gebeds uit te storten over het ganse huis Davids (Zacharia 12:10), zo hangt toch die mededeling die wij vrijheid of vrijuit spreken tot God noemen, veel van des Heeren volstrekt welbehagen af, om die te geven, wanneer en in wat mate het Hem belieft. Deze vrijmoedigheid wordt soms zeer verlevendigd.

William Guthrie, predikant te Fenwick

(”Des christens grote interest”, 1668)