Dat blijkt uit de live webcambeelden die ik als leunstoeltoerist graag bekijk. Het water in het haventje kabbelt. De vissersbootjes dobberen. De gevels van de huizen, Napelsgeel en terra met groene luiken, warmen zich in de ochtendzon. Iemand wappert met een stofdoek uit een raam. Een meeuw vliegt rakelings langs de camera. Het enige wat nog ontbreekt is het bijbehorende geluid. Nou ja, afgezien van de geuren, de atmosfeer, het gevoel.

Vanuit je luie stoel kun je heel wat van de wereld zien. In ieder zichzelf respecterend oord staat wel een webcam opgesteld die elk moment van de dag livebeeld uitzendt. Van Groningen tot Goes en van het Kattegat tot Corfu.

Een steeds groter deel van de planeet is te verkennen in Google Streetview. Vanuit de rechter onderhoek van het beeldscherm sleep je het gele mannetje de kaart op. Overal verschijnen blauwe lijnen en stippen waar je het poppetje kunt droppen. Vervolgens kun je daar eindeloos dwalen en rondkijken.

Overal? Nee, een land biedt dapper weerstand tegen de rondspiedende camera’s van Google: Duitsland. Daar zijn ze, met het verleden nog vers in het geheugen, erg gesteld op hun privacy. Wil je virtueel naar het oosten reizen, dan houdt het bij Babberich gewoon op.

Naast straten en autowegen maakt Google steeds meer fiets- en wandelpaden toegankelijk in Streetview. De Noord-Franse kust verkennen vanaf een smal paadje door het helmgras: het kan. Het is wel jammer dat het beeld niet vloeiend beweegt. In plaats daarvan navigeer je sprongsgewijs door het landschap, als een overmaatse kikker. Tamelijk vermoeiend, maar je moet er in deze tijd wat voor over hebben om te reizen.

Een derde ‘reisoptie’: digitaal aan de slag gaan met eerder gemaakte vakantiefoto’s. Zelf reis ik nu in een witte Kever door Joegoslavië. Het verleden komt tot leven in de mode, de auto’s, een flesje Pepsi-Cola: eind jaren zestig. Met gedigitaliseerde dia’s uit het familiearchief maak ik op de computer een fotoboek. Het beeld, fraai getekend door de tand des tijds, heeft geen Instagramfilter meer nodig. Ik zie bergen, watervallen, een krom vrouwtje met haar ezel op een stoffig pad.

Zo kom ik nog eens ergens.

Webredacteur Martijn den Hollander belicht in deze rubriek de wereld van de online-media.