Preken in Rumelaar, bij eenvoudig volk
„Vorige week had ik toch echt wel een gelukkige avond, toen ik spreken moest in Woudenberg, in de buurtschap Rumelaar”, schreef ds. J. T. Doornenbal. In het boerenland staat daar een kerkje. Al een eeuw. „Het was er vol, maar stil en goed.”
Vol was het er wel vaker, zegt oud-secretaris C. J. Legemaat, die 40 jaar bestuurslid was. „De luisteraars zaten bijna tegen de kansel aan; dat vond niet elke predikant fijn.” Soms moesten mensen uitwijken naar het halletje of de consistoriekamer. Later daalde het bezoekersaantal. „Maar de laatste jaren is de zaal weer goed gevuld. Er komen ook heel wat jongeren, uit allerlei kerken.”
Een papier op de buitendeur meldt dat er vanwege de coronacrisis geen diensten zijn, maar gewoonlijk worden die van begin september tot eind april om de twee weken gehouden. Op woensdagavond gaat er dan een hersteld hervormde predikant voor.
Het schuurkerkje staat aan de Laagerfseweg, tussen Woudenberg en Scherpenzeel. Op de buitenmuur is te lezen dat op 17 mei 1920 de eerste steen werd gelegd. Eind 1922 meldde het Amersfoortsch Dagblad: „De uiterst orthodoxe groep in deze gemeente is sedert enige tijd begonnen met een eigen Evangelisatie, die in het nieuwe kerkje te Rumelaar wordt gehouden; velen zien in deze afscheidingsbeweging de eerste stappen tevens naar een Chr. School waarmee Woudenberg nog niet ‘gezegend’ is. Aangezien de straatweg naar Rumelaar in uiterst slechte toestand verkeert, wordt deze thans ten gerieve der kerkgangers verbeterd.”
Tientallen jaren vergaderde de Christelijke Jongelingsvereeniging –opgericht in 1907– in het kerkje. Die benoemde vijf van de dertien bestuursleden van de evangelisatie. Er werd ook zondagsschool gehouden, als alternatief voor die in het dorp Woudenberg, die een andere signatuur had. Nu komen beide zondagsscholen in de dorpskern bijeen, maar de ene heet nog steeds Rumelaar.
Ambtelijke leiding
Het gebouw werd beheerd door de Vereniging tot stichting en instandhouding van een lokaal voor Vergaderingen voor Christelijke doeleinden ”Rumelaar”. Nu is het een stichting. De ontstaansgeschiedenis is slechts uit overlevering bekend; de oudste notulen zijn van 1936.
„Vanaf het begin werd de gereformeerde prediking in dit gebouw gebracht. Die miste men in de dorpskerk van Woudenberg. Die was tot 1944 midden-orthodox, maar schoof na de komst van ds. P. Bouw op naar de gereformeerde richting”, zegt secretaris/collectant C. van Rumpt. Hij bezoekt de diensten sinds hij in 1974 naar Scherpenzeel kwam. Sinds 2005 is hij bestuurslid.
De zeven bestuursleden zitten niet voorin bij elkaar; daar zitten alleen de ouderling en de diaken van de hersteld hervormde gemeente in Woudenberg die beurtelings aanwezig zijn. „In het verleden moest de sprekerslijst ter goedkeuring naar de kerkenraad, hoewel die een andere ligging had”, zegt Legemaat. „In de jaren 70 was er enige tijd geen ambtelijke leiding, omdat de Woudenbergse predikant tegenstander van de weekdiensten was.”
Ds. Doornenbal kwam er graag. „Nergens liever spreek ik dan in die kleine gebouwen met zo’n eenvoudig volk, dat komt om het Woord en dat luistert, als er opening mag zijn, en waar, in zingen en luisteren, een band bespeurd wordt die je in het officiële kerkelijk leven zo vaak en verdrietig mist. Het Woord krijgt dan weer waarde en je kunt nog weer eens andere dingen zeggen dan anders. „Wat trekt jou daar toch?” vroeg de domineesvrouw van Woudenberg, die mij al meer dan twintig jaar probeert dwars te zitten, zo vaak ze me ziet. Ik zei: „Ik weet het niet, misschien is het: Ik zal in het midden van u doen overblijven een ellendig en arm volk, die zullen op de Naam des Heeren hopen.””
Boogramen in oude schuurkerk
Gebouw Rumelaar is opgebouwd met kalkzandsteen en rode voegmortel, en gietijzeren ramen met spitsboogtracering. Het prijkt op de gemeentelijke monumentenlijst van Woudenberg. In een later toegevoegde aanbouw bevinden zich consistoriekamer, toilet en een kleine garderobe.
In 2005 schilderden vrijwilligers –en dat waren niet alleen bezoekers van de diensten– het gebouw en vervingen ze de vloer. Honderd nieuwe stoelen, met bekleding, vervingen de harde houten stoelen die tot die tijd dienst deden. Het halfronde kanseltje en de lampen ogen historisch. In 2018 zijn het dak en het elektronisch orgel vervangen.
Het parkeerterrein naast en achter de kerk is eigendom van overbuurman Van Egdom.
