Het maakbaarheidsdenken loopt een flinke knauw op. We ervaren stress, verdriet, spanning en eenzaamheid. Daarnaast zien we toenemende verbondenheid, zorg en omzien naar de ander, tijd voor bezinning en bewustwording, creativiteit, ondernemerschap en aanpassingsvermogen. Verder neemt de regionale en nationale gerichtheid –als tegenhanger van de globalisering– toe.

Duidelijk is dat het systeem in al zijn voegen piept en kraakt. Deze crisis legt bloot welke beroepen van vitaal belang zijn bij een gezondheidscrisis van deze omvang. Na deze periode moeten mensen in deze sectoren eerlijk betaald blijven worden voor hun belangrijke werk.

Dit brengt ons bij de vraag hoe onze samenleving eruit zal zien als we corona min of meer onder controle hebben en we het ”normale” leven weer oppakken. Gooien we het roer drastisch om of gaan we over tot business as usual? Gaan we als samenleving aan de slag met de inzichten van filosoof Govert Buijs over de economie van de vreugde? Is de crisis een opmaat voor werkelijke veranderingen? Kunnen we een vooruitblik maken?

In het nieuwe normaal vinden wij als christelijke vakorganisatie waarden als zorg en omzien naar elkaar essentieel. Minder ruimte voor egoïsme en individualisme, meer oog voor de samenleving waarbij de economie niet altijd het voornaamste uitgangspunt is. Kwaliteit van en voor leven staat wat ons betreft voorop.

Verantwoordelijkheid

Eveneens worden we gedwongen een aantal zaken eerlijk tegen het daglicht te houden. Denk aan onze mobiliteit, aanvoerlijnen en het stimuleren van de lokale en regionale economie. Het thuiswerken zal meer ingeburgerd raken en hoe geven we dat een plek in de arbeidsvoorwaarden?

De coronacrisis zal de relatie tussen werkgevers en werknemers veranderen. Er wordt meer en meer een beroep gedaan op de eigen verantwoordelijkheid en betrouwbaarheid van werknemers. Op dat vlak zijn creativiteit, innovatie, ondernemerschap en aanpassingsvermogen nodig.

Dat vraagt een andere vorm van leiderschap. Als leidinggevende is het van belang je medewerkers duidelijk te maken dat je vertrouwen hebt in hun vaardigheden, deskundigheid en betrokkenheid. Dat je begrip hebt voor het feit dat werk en privé wat meer door elkaar lopen. Vertrouwen en begrip zorgen voor rust en dat zal zich op langere termijn uitbetalen in minder stress en een hogere betrokkenheid.

Het is nog belangrijker duidelijke informatie te verschaffen over de wederzijdse verwachtingen. Dit is een voorwaarde om op een prettige manier samen te kunnen werken. Nu is er nog een vorm van gedeelde urgentie, maar er zullen conflicten op de loer liggen daar waar het gaat om de veiligheid en gezondheid van werknemers.

Als de voet weer van het gaspedaal gaat, lopen we aan tegen verschillende opvattingen over wat wel en niet veilig kan. De (post-)coronatijd brengt hoe dan ook nieuwe vragen over werk en inkomen met zich mee. Het is belangrijk daarop te anticiperen.

De auteur is directeur van de christelijke vakorganisatie CGMV. Reageren? sociaal@refdag.nl