Onderzoeker Soeren Kern en zijn collega’s van het Amerikaanse onderzoeksinstituut analyseerden „duizenden” krantenberichten, politieregisters, parlementaire onderzoeken, berichten op sociale media en blogs. Hun conclusie: zo’n 3000 christelijke kerken, scholen, begraafplaatsen en monumenten in Europa kregen in 2019 te maken met vandalisme, diefstal of bekladding. Als de daders al gepakt worden, maken politie en media niet altijd bekend om wie het gaat. Veel verdachten zouden een mentale stoornis hebben. Daardoor wordt een heel aantal antichristelijke aanvallen niet gezien als haatmisdrijf.

Iemand kan meerdere motieven hebben om een antichristelijke aanval uit te voeren, aldus de onderzoekers. Als een stel pubers het ‘toevallig’ heeft voorzien op een kerk, is er sprake van baldadigheid. Dieven kunnen het gemunt hebben op koperen regenpijpen, die ze verkopen op de zwarte markt. Anders wordt het wanneer sprake is van politieke motieven. In Spanje komt het relatief vaak voor dat anarchisten, radicale feministen of extreemlinkse activisten erop gebrand zijn om het christendom uit de publieke ruimte te weren. Het maken van een politiek statement valt ook onder deze categorie. Zo werd het Reformatiemonument in het Zwitserse Genève bespoten in de kleuren van de regenboogvlag, het symbool van de lhbt±gemeenschap.

Religieuze motieven kunnen eveneens een rol spelen. Dan worden bijvoorbeeld beelden beklad of vernield uit vijandschap tegen het christendom. Ook ontwijding kan als zodanig worden beschouwd. Er zijn gevallen bekend waarin satanisten een hostie gebruiken voor hun duivelse ‘mis’.

Frankrijk

Binnen West-Europa is de situatie in Frankrijk het slechtst, stellen de onderzoekers. De Franse regering meldde in 2018 al dat er per dag gemiddeld drie kerken, scholen, begraafplaatsen of monumenten worden beschadigd, ontheiligd of in brand gestoken. Kerkgebouwen in Frankrijk verkeren bovendien vaak in slechte staat. De discussie over de zorg voor kerkgebouwen laaide even op na de brand in de Notre-Dame in Parijs (zie kader). Daarna „hulde men zich in stilzwijgen”, aldus het GI, terwijl de media wel berichtten over aanvallen op moslims.

De rooms-katholieke Franse journalist Daniel Hamiche, redacteur van het blog ”Observatoire de la christianophobie”, is een andere mening toegedaan. Volgens hem hebben media en politiek in Frankrijk de afgelopen jaren meer oog gekregen voor acties die gericht zijn tegen kerken en christenen. Zo brengt de regering al enkele jaren een rapport uit waarin het aantal ”antichristelijke handelingen” wordt benoemd en toegelicht. Al leidt dat tot nieuwe discussies. Zo werd in dagblad Le Monde kritiek geuit op het gebruik van de term ”antichristelijke handelingen”. Het woord ”profanisering” zou passender zijn.

Annie Genevard, parlementslid van de rechtse Republikeinse Partij, nam na de brandstichting bij de Saint-Sulpice in Parijs in maart 2019 niet langer genoegen met de onduidelijkheid over de aard en motivatie van antichristelijke handelingen. Zij heeft gevraagd om een parlementair onderzoek. „Wie een christelijk gebouw wil verwoesten of beschadigen, probeert de geschiedenis te herschrijven en met een schone lei te beginnen”, aldus Genevard.