Hoog vanuit de toren van de Oude Kerk, op het plateau bij de klokken, keek schrijver Tommy Wieringa neer op een totaal uitgestorven Amsterdam. Een onstuitbare gedachte drong zich aan hem op: Een virus heeft de stad van haar zonden beroofd.

Een treffende gedachte. Niet alleen als het gaat om de door Wieringa gememoreerde normale toestand in de grote stad. Wij zijn geen haar beter. Nee, treffend vooral ook omdat we compleet zijn stilgezet en zijn ”beroofd” van alles wat normaal was.

Als we één ding moeten overhouden en vasthouden na deze crisis: Er is een God in de hemel die regeert en wij zijn totaal afhankelijk. Een virus zet de raderen stil.

Van het oude normaal, al onze vanzelfsprekendheden, zullen we ook in het onderwijs voorlopig beroofd blijven. Dat zal niet met een simpele sessie met collega’s en kinderen ongedaan worden gemaakt. Het zal tijd kosten om deze ingrijpende periode met de kinderen te verwerken en weer in het normale ritme te komen.

Leerkrachten doen er goed aan die tijd te nemen, vooral om met de kinderen in te steken op het sociale en emotionele aspect. Het is voor hen spannend om straks weer naar school te gaan. Hoe zit het ook alweer met mijn vriendjes en klasgenoten? Hoor ik er nog wel bij?

Deze periode waarin ze beroofd zijn van het schoolleven kan ook zaken opleveren die het waard zijn om de kinderen voor te houden: Waar gaat het ten diepste om? Waar gaan we naartoe? Daarbij mogen we wijzen naar Christus, die voor zondaren op deze aarde is gekomen en de dood heeft overwonnen.

Drie groepen

Er is een flinke groep kinderen voor wie het thuisonderwijs, het onderwijs op afstand, heel goed heeft gewerkt. Zij konden ontspannen hun schoolwerk doen. Ze kregen regelmatig een-op-een uitleg en veel gerichtere feedback dan in de normale lessituatie.

Er is ook een groep leerlingen voor wie het op school fijner en veiliger is dan thuis. De band met de leerkracht, het praatje na schooltijd en even die warme blik zijn voor hen onmisbaar. Hoe zou het nu met hen zijn? Hebben zij thuis extra beschadiging opgelopen? Het zal voor de onderwijsprofessionals en hulpverleners een hele klus zijn om dit te achterhalen.

De grootste groep kinderen is gebaat bij het ritme en de structuur die het onderwijs in een lokaal met de eigen leerkracht biedt. Veel kinderen zien uit naar de week van 11 mei. Dan kunnen ze hun leerkracht en een deel van de klasgenoten weer echt zien.

Betrokkenheid

We hebben allemaal ondervonden hoe belangrijk het is dat ouders en leerkrachten elkaar kennen. Dat contact en aandacht nodig zijn voor alle leerlingen en ouders. Leerkrachten hebben in het lesgeven een unieke prestatie geleverd. Ouders hebben laten zien dat zij veel kunnen bijdragen aan het onderwijsproces.

Deze betrokkenheid over en weer is iets om vast te houden. Het onderwijs doet er daarom goed aan te bekijken welke lessen en mogelijkheden uit deze periode getrokken kunnen worden met het oog op de toekomst. Digitale middelen inzetten en ouders bij het leerproces betrekken, komen de ontwikkeling van de kinderen enorm ten goede. De samenwerking tussen onderwijsprofessionals en ouders zou wat betreft fysieke intensiteit misschien teruggeschroefd kunnen worden maar nooit wat betreft mentale intensiteit. In deze thuisonderwijsperiode heeft die tot verbluffende resultaten geleid.

Opdracht

Op een door de ROV en de RMU (samen met VGS, VBSO en KLS) gehouden enquête hebben meer dan 1150 werkers in het christelijk-reformatorisch onderwijs gereageerd. Op de vraag wat de onderwijsgevenden uit de afgelopen weken zouden willen vasthouden, antwoordt een in het oog springend groot aantal: de mate van ouderbetrokkenheid!

De ROV pleit daarom voor een hernieuwing van deze ouderbetrokkenheid. Noem het ”ouderbetrokkenheid 4.0”. Laten scholen de ouders blijvend actief betrekken bij het leerproces van hun kinderen, met inzet van digitale middelen en een goede onderlinge afstemming. Ook voor ouders is dit een opdracht. Het is natuurlijk heerlijk dat de kinderen straks weer naar school kunnen. Maar de ouders hebben het leerproces nu van zo dichtbij meegemaakt. Het zou jammer zijn dit zomaar los te laten.

De auteurs zijn respectievelijk voorzitter en beleidsmedewerker van de Reformatorische Oudervereniging (ROV).