„Want het vlees begeert tegen de Geest, en de Geest tegen het vlees.”

De wil wordt omgebogen. Dit is vooral zo bij langdurige beproevingen. Hetzij dat ze elkaar slag na slag opvolgen in een trieste reeks, hetzij dat één vreselijke slag aan het begin gevolgen heeft nagelaten die in vele jaren niet weggaan. Het buigen en recht maken van de wil is vaak een langdurig proces. Tijdens dat proces moet de ziel door vele diepe wateren gaan, door hete vuren die telkens weer oplaaien. Langdurige beproevingen lijken speciaal op de wil gericht te zijn. De kromheid en hardheid van de wil kunnen er alleen worden uitgewerkt door middel van een lange opeenvolging van beproevingen. Stukje bij beetje wordt de wil van de mens echt buigzaam en wordt ze in harmonie gebracht met de wil van God. In één slag kunnen we een slechte tak afhakken, maar om de boom zelf de goede richting op te buigen hebben we langere tijd nodig en moeten we de hulpmiddelen langdurig gebruiken, soms maanden of zelfs jaren. Uiteindelijk moet de wil zich gewonnen geven aan God. Hoe trots of hoe krachtig hij ook is, hij moet buigen. God laat hem niet met rust totdat Hij hem één heeft gemaakt met Zijn wil. Het is de oefening van het hart. Het menselijk hart klopt niet in waarheid voor God. Het doet dat wel voor veel andere dingen, maar niet voor God.

Horatius Bonar, predikant te Edinburgh

(”Vaderlijke kastijding”, 1847)