„Hem nu Die machtig is meer dan overvloedig te doen boven al wat wij bidden of denken, naar de kracht die in ons werkt.”

Er is een „sterke vertroosting” (Hebreeën 6:18) boven bidden en denken, voor een ziel die zich bewust is van haar totale hulpeloosheid en die vermoeid is van de strijd vanbinnen tussen de Geest en het vlees, namelijk als zij denkt aan de kracht van Hem Wiens hand haar nu zo krachtig van rondom vasthoudt. Een zeer verontruste geest vindt vrede als ze denkt aan „de jaren van de rechterhand van de Allerhoogste”, „de daden des Heeren en Zijn wonderen van oudsher.” De „Overwinning van Israël” (1 Samuël 15:29) is de naam die Hij Zichzelf graag geeft, evenals de naam van Israëls Kastijder. Daarom redeneert de ziel bij zichzelf: „De God Die deze hemelen gemaakt heeft en ze uitgestrekt heeft in hun grootheid en majesteit, Die deze sterren hun baan laat hebben en ze stilzet op Zijn Woord, is de God Die mij kastijdt. Hij Die de machtige diepten en de vele golven doet opkomen en ze ook weer stilt; Hij Die de bliksem hanteert en de Bouwer is van de eeuwig blijvende heuvels, Híj is de God Die mij nu zo zwaar slaat met Zijn roede.” Zo wordt elke blijk of elk aspect van de kracht van de Heere een nieuwe bron van vertroosting als we gekastijd worden of zorgen hebben. Zo is dus de aard van de tucht, als we haar bezien in relatie tot God.

Horatius Bonar, predikant in Edinburgh

(”Vaderlijke kastijding”, 1847)