Column (ds. J. Belder): Paasvuur
Dit jaar geen paasvuur, meldden diverse media de voorbije dagen. Ik hoopte op een misverstand, maar nee: de overheid verbiedt paasvuur. Voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog. Toen stak de Duitse bezetter er een stokje voor. Hele streken in het Saksische oosten van ons land worden er nu opnieuw door getroffen. Ik hoop desondanks op veel paasvuur. Niet alleen in Oost-Nederland.
Dat riekt naar burgerlijke ongehoorzaamheid, naar een geest van revolutie. Dat zij dan maar zo. Geen enkele overheid heeft het recht of zelfs de mogelijkheid het paasvuur te verbieden. Al dreigt ze met torenhoge boetes, gevangenissen, doodstraffen. Ze maakt zich er alleen maar belachelijk mee. Allermeest in de ogen van God, mits het vuur van bovenaf ontstoken is! Anders is het ook geen paasvuur, maar vreemd vuur. En dat walmt weer even zo snel uit als dat het aangestoken werd.
Dat kwam Petrus pijnlijk aan de weet. Het vuur van zijn trouw voor Jezus doofde abrupt toen het vuur hem aan de schenen werd gelegd. Daar ging hij met zijn grootspraak. Ook dat is Gods liefde en trouw. Soms gaan we van teleurstelling naar teleurstelling, om Hem alleen over te houden als de vaste hoop op ons behoud. Maar vanaf toen brandde Petrus ook als een onblusbare paasfakkel.
Paasvuur en hoop hebben alles met elkaar te maken.
Pasen: feest van de hoop. Dat zei ook onze premier vorige week bij zijn bezoek aan de Sint-Jacobus de Meerderekerk in de residentie. Hoop doet leven, beweren de mensen. En moed (hoop) verloren, al verloren. Maar als je meedeelt in de beproeving van talloze gelovigen aan wie veel, zo niet alles ontnomen wordt… Als je bivakkeert te midden van uitgebrande vuren van menselijke verwachting… Als jouw vast- en zekerheden vervagen… Wij hoopten dat… corona onze deur voorbij zou gaan, de gevolgen ervan zouden meevallen, in ieder geval voor ons welvaartspeil. Maar het pakt anders uit. En toen werd het Pasen. Anders dan wij dachten. Pasen: feest van de hoop? Zeggen we het om onszelf op de been te houden?
Het geheim van de Bijbelse hoop ligt zeker niet in de hopende mens, maar in God. In het allesoverweldigende ”Het is volbracht”. De opgestane Paasvorst zet uitgedoofde levensfakkels in vuur en vlam. Niet eenmalig, maar keer op keer.
Wat is een leven zonder hoop? Verblijd u daarom in de hoop die niet beschaamt omdat God niet beschaamt. Ik hoop op veel paasvuur. Op vuur uit de hemel. Maar Pasen is al geweest! Het is pas begonnen, zei ooit de Kamper hoogleraar Klaas Schilder.
