„Mijn oma dacht ons een lol te doen door alvast zelf de zolder op te ruimen”, zo begint theatermaker Oscar Kocken zijn reeks van 31 tweets. „Scheelt jullie straks een boel tijd”, zei ze monter. „Maar ik vond daar dus een Bijbeltje…” „En zo herinnerde ze zich iets wat zij lange tijd vergeten was en mij lange tijd bezig zou gaan houden.”

Oscars opa zit in de Tweede Wereldoorlog bij het Rode Kruis. In een van de kampen ontmoet hij een Nederlandse jongen die hem een Bijbel overhandigt en hem vraagt of hij die alsjeblieft terug naar Nederland wil brengen.

„Ik wist dit niet”, schrijft Oscar, „maar aangezien oma die Bijbel op zolder had gevonden, begreep ik dat opa de belofte niet had kunnen waarmaken.”

Hij krijgt de opdracht om de zoektocht van zijn opa tot een goed einde te brengen, 75 jaar na dato.

Gelukkig heeft hij aanknopingspunten. Zoals de gegevens die voorin het Bijbeltje staan: Cornelis Marinus van Leeuwen, de naam van de jongen die zijn opa in een van de kampen heeft ontmoet. En ook: ”Bij het verlaten van de zondagsschool. Woerden. Op het kerstfeest 1938.”

Met behulp van brieven die Oscar in de Bijbel vindt, komt hij namen van familieleden op het spoor, zoals die van de ouders van Cornelis Marinus. Een tekst voorin de Bijbel herinnert aan hen: „Mijn oog zal op u zijn, spreekt God. De troost van u moeder.” En na de berijmde tekst van psalm 121: „De troost van je vader jongen.”

„Maar ja”, schrijft Oscar, „die ouders waren uiteraard inmiddels overleden. Hoe nu verder?”

Met behulp van vrienden en bekenden puzzelt Oscar verder. Een beslissend stukje krijgt hij in handen als verre familieleden van de jongen contact met hem opnemen.

Twee van de zussen van de jongen van de Bijbel blijken nog in leven én in goede gezondheid.

„En het werd nóg mooier: de weduwe van Cornelis Marinus leefde ook nog. En als ik wilde, dan kon ik haar bellen. Maar wácht eens? Hoe zat dit? Ik belde mijn oma om dit verwarrende nieuws te delen. „Dus… dan had hij de oorlog overleefd?” aarzelde ze.

„Dat moet dan wel”, zei ik.””

Met bonkend hart belt Oscar de weduwe op en doet zijn verhaal.

„„Ik zou het wel heel leuk vinden als ik die Bijbel een keer mag zien”, zei ze.

„Nog sterker: hij is voor u” zei ik. Want inmiddels had ik begrepen dat haar man in 2010 overleden was. „Bij zijn Heer”, zoals de weduwe het formuleerde.””

Zo voltooit Oscar de zoektocht van zijn opa. Na de coronacrisis reist hij naar de weduwe toe om haar de Bijbel te overhandigen.