Recensie: ”Wintertime” van Take Five
De jongste cd van het vijfkoppige ensemble Take Five (verwijzend naar het beroemde jazznummer van het Dave Brubeck Quartet uit 1959?) heet ”Wintertime”. De lading eronder is „een vrolijke mengeling” van „bekende kerstliederen, Engelse carols, Amerikaanse classics en enkele licht-klassieke werken”, alle gelinkt aan het winterseizoen. Aldus het cd-boekje, dat verder vooral de uitvoerige cv’s van de musici biedt.
Het typische ‘Take Five-jasje’ is naar eigen zeggen synoniem voor vrolijke en gezellige muziek. En dus parelt de vleugel er lustig op los, smacht de viool met volop vibrato, klatert de klarinet en roert de panfluit, waarbij het orgel in de Nieuwe Kerk van Zierikzee de ondergrond levert.
Bijna alle nummers zijn vaardige arrangementen van Jan Peter Teeuw, soms sentimenteel als was het een folder bomvol winterclichés (”When a Child is born”, ”Winterromance”), vlot swingend (”Frosty the Snowman”, ”Wintertime”) of sjoemelend met een klassiek nummer (Largo van Vivaldi). Sterk nummer, onbewerkt, is de Kerstsonatine van Louis van Dijk, aan wiens mooie cd ”Musica di Gloria” deze van Take Five doet denken.
Slim om niet expliciet van Kerst te spreken. Want dit is meer Broadway dan Bethlehem, meer smoking en champagne dan krib en kerk.
Wie zich graag laat aansteken door het overduidelijke speelplezier en de lichte toets van de instrumenten, zal genieten van de vele knipogen en schalkse lachjes. Wie van een stevig gesprek houdt, zoekt z’n heil elders.
Wintertime – TakeFive; Animato Music Productions (AMP 31926); € 14,95; bestellen: animato.nu