Hoe is de beurs ontstaan?

Organisator Liset Versluis (54): „De Postzegelvereniging Leerdam kon wel wat nieuwe leden gebruiken. Vandaar dat ze een open dag hield, waar enkele liefhebbers op afkwamen. Later wilde ze de activiteit breder opzetten, want een beurs voor alleen postzegelliefhebbers was een te smalle basis. Daarom werden meer handelaren en verzamelaars gevraagd mee te doen. Die eerste beurs in 2011 was zo leuk dat we al snel besloten dat er een vervolg moest komen. Het aantal bezoekers en standhouders steeg met het jaar. Het leuke is dat op deze tiende beurs drie standhouders komen die al die jaren mee hebben gedaan.”

Waarom komen bezoekers naar zo’n beurs?

„Vanwege de herinneringen aan vroeger. De nostalgie voert hoogtij op zo’n dag. Iedereen spaarde vroeger en herinnert zich dat blije gevoel als je een zeldzaam exemplaar op de kop had getikt. Mensen kochten vaak een bepaald artikel vanwege de speldjes of plaatjes die je erbij kreeg. Dat gevoel herleeft op zo’n beurs. Iedereen vindt het bovendien vreselijk leuk om al die dingen van vroeger terug te zien.”

Hoe zijn de reacties?

„Mensen reageren heel enthousiast. Dan hoor je: „Die sigarenbandjes spaarden wij vroeger ook. Opa rookte die sigaren.” Of: „Dat speldje, daar heb ik destijds zolang naar gezocht.” Een kennis van me was jaren op zoek naar kauwgomplaatjes uit de jaren zestig. Laatst kwam ik bij iemand die een hele bus van die plaatjes had staan en er wel van af wilde. Die kennis was zich de koning te rijk. Oude ansichtkaarten –vooral in zwart-wit– zijn ook geliefd. Dat sparen en verzamelen is van alle tijden. Elke periode heeft zijn eigen objecten. In de jaren negentig had je flippo’s, en als een supermarkt nu een spaaractie heeft, is de jeugd nog altijd enthousiast.”

Er staan ook goede doelen op verzamelbeurs?

„Er is een standhouder die zijn opbrengst aan Kerk in Actie schenkt. De Boekenmarkt Leerdam verkoopt tweedehands boeken voor aidswezen in Afrika en de catering wordt verzorgd door jeugdvereniging Ichtus uit Leerdam. De jongeren gaan op werkvakantie naar Wit-Rusland om daar gebouwen op te knappen en te verbouwen. Zelf ben ik actief voor de Stichting Hulphond.”

Wat verkoopt u?

„Alles wat er maar te verzamelen is. Inmiddels kennen de mensen me en brengen van alles en nog wat. Soms nemen ze het mee naar de verzamelbeurs. Dan ga ik met meer spullen naar huis dan ik heb meegenomen.”

In de Schijnwerpers: rubriek voor opmerkelijk regionaal nieuws