Het boek ”Wat je nooit zult weten” is volgens de Washington Post genoemd als een van de beste boeken van het jaar. Nicole Chung –een Koreaans meisje–, geadopteerd toen ze tweeënhalve maand oud was, groeide op in Oregon, een staat in de Verenigde Staten. Een staat die met name bevolkt wordt door blanke mensen, waar zij zich door haar uiterlijk een eenling voelde.

Chung groeit op als een zeer eenzaam meisje. Op de basisschool wordt ze gepest om haar uiterlijk. Chung zegt hierover: „Binnen in me, diep verborgen, mooier als hier komma’s zouden staan was er iets kapot gegaan.” Allerlei verwarrende gevoelens probeert ze het hoofd te bieden. „Soms was het de adoptie (het in de steek gelaten zijn zoals ik er als klein kind onwillekeurig over dacht) die me van streek maakte. Soms was het omdat ik anders was, maar meestal was het allebei tegelijk: ras en adoptie, onlosmakelijk verbonden delen van mijn identiteit, die mij afwijkend maakten van iedereen in mijn omgeving.”

Aan haar ouders, die haar aanbidden als een „Aziatische prinses” en die het verleden het liefst zo veel mogelijk wilden negeren, vertelt ze niets. Haar loyaliteit ten opzichte van hen is enorm groot. En daarom wil ze zo graag voldoen aan het beeld van het dankbare meisje dat zo veel geluk heeft gehad dat ze geadopteerd is door mensen die haar met alle liefde omringen. Maar als rode draad door het hele verhaal loopt toch een belangrijke maar angstige vraag: Ben ik gewenst, ben ik goed genoeg?

Zoektocht

Uiteindelijk besluit ze op 26-jarige leeftijd, zwanger van haar eerste kindje, een zoektocht te beginnen naar haar biologische ouders. Hoewel ze al eerder overwogen heeft om hen te gaan zoeken, is haar zwangerschap nu juist de reden om de zoektocht daadwerkelijk op touw te zetten. Chung wil namelijk dat haar kind het volledige verhaal van haar moeders verleden te horen zal krijgen.

De zoektocht van Chung resulteert er uiteindelijk in dat ze haar familie vindt.

Met haar zus ontwikkelt ze een hecht contact, aan haar is het boek dan ook onder anderen opgedragen.

Chung houdt de lezer met dit aangrijpende en moedig geschreven boek een spiegel voor die laat zien wat het betekent om geadopteerd te zijn. Ze beseft terdege hoeveel ze aan haar adoptie te danken heeft, maar ook hoeveel ze erdoor verloren is. Uiteraard is iedere adoptie uniek, maar de vragen rond het anders zijn, het gewenst zijn, de vergaande loyaliteit ten opzichte van de adoptieouders zullen breed herkenbaar zijn voor geadopteerden en hopelijk ook voor veel adoptieouders.

Een paar kritische kanttekeningen bij dit verder knap geschreven boek. Het is erg jammer dat er een paar keer een storende vloek in voorkomt. Verder zitten er wat slordigheidsfoutjes in. Zo staat er: „Soms werd ik gepest op de basisschool”, maar later beschrijft Chung dat ze dagelijks werd gepest.

Ook is het voor de lezer in het begin van het boek wat verwarrend dat het verhaal over Chung opeens wordt onderbroken door het levensverhaal van haar zus Cindy. Als lezer weet je dan nog niet dat het over haar zus gaat, die ze namelijk later pas vindt. Ten slotte blijf je als lezer ook achter met de vraag hoe de relatie met haar halfzus Jessica is verlopen. Dit wordt niet beschreven.

Niet goed of slecht

Ondanks bovenstaande kanttekeningen blijft het een zeer leerzaam boek voor iedereen die met adoptie te maken heeft. Want, zoals Chung scherp opmerkt: je kunt adoptie niet als goed of als slecht beschouwen, maar mensen die eraan beginnen moeten hun ogen openhouden en erkennen hoe complex het is.

Boekgegevens

Wat je nooit zult weten, Nicole Chung; uitg. Querido; 272 blz.; € 20,99