Ze zullen mij er „niet uit gooien”, zegt Vinten (1953). Ze is getrouwd met de Engelsman Andy Vinten. Samen wonen ze al 35 jaar in Schotland. „Ik heb vier Schotse kinderen die inmiddels allemaal belasting betalen. Ik ben genoeg ingeburgerd.”

Een Nederlandse vriendin in Schotland ziet het anders. „Die is bang voor vijandschap tegen Europeanen. Maar zij is geen christen. Ik weet dat mijn burgerschap in de hemel is; niet in al die landen waar ik heb gewoond. Daarom ben ik niet ongerust.” Vinten heeft 24 jaar in Nederland gewoond en zeven jaar in Israël.

Ze probeert het politieke te scheiden van het ethische. „In Israël bouwden we met Joodse en niet-Joodse christenen eens een loofhut. Toen zei iemand: zullen we er een Israëlische vlag op zetten? Ik voelde dat dit bij onze Arabische broeders en zusters onnodig weerstand zou oproepen. Toen kwam er een bord op met ”Welkom” in het Hebreeuws en het Arabisch. Zo is het hier ook. Ik hoop op Gods koninkrijk; niet op de brexit.”

Het valt haar op dat veel christenen die pro-Israël zijn, achter de brexit staan. Dat standpunt deelt Vinten. „Brussel is niet doorzichtig en daarmee niet democratisch. Ik weet nauwelijks welke wetten er aan zitten te komen. Bovendien komen die wetten boven op die van de Britse overheid.”

Ze betreurt ook dat de EU geen duidelijke christelijke koers vaart. „Veel beleid is gericht op het bevorderen van lhbt-rechten. De manier waarop dat gebeurt, maakt het moeilijker om je als christen uit te spreken.”

Vinten weet dat de Schotse deelregering nog sterker op die lijn zit. „De Schotse regering is uitgesproken antichristelijk. Bij het referendum over de Schotse onafhankelijkheid in 2014 dacht ik dat een zelfstandig Schotland een christelijke koers zou kunnen varen. Maar de Schotse regering gebruikt die kansen niet. Als er weer zo’n referendum komt, stem ik dus tegen.

De EU is veel kritischer op Israël dan op Turkije. Achter de verplichte etiketten op producten van de Westoever proef ik een antisemitisch motief. Als ik dan hoor over een EU-leger, vind ik dat gewoon eng.”

Welke gevolgen heeft de brexit voor u persoonlijk?

„Voor mij zal het niet zo’n vaart lopen. Ik heb een permanente verblijfsstatus en ontvang hier mijn pensioen. Op de lokale verkiezingen na kan ik aan alle stemmingen meedoen. Bovendien verandert er in de overgangstermijn nauwelijks iets. Verder is mijn leven in Gods hand.”

Brexit is synoniem aan verdeeldheid. Wat merkt u daarvan?

„De democratie is vastgelopen door het geharrewar in de laatste drie jaar. De Britse beleefdheid was vaak ver te zoeken. Dat is beschamend.

Ook onder mijn kinderen en hun echtgenoten zijn de meningen verdeeld. Toch merken wij dat Jezus meer samenbindt dan dat politiek ons verdeelt. Jezus moet centraal zijn in ons denken; dan vinden we elkaar aan de voet van het kruis, allemaal afhankelijk van genade.

We moeten ook niet verwachten dat de politiek onze problemen zal oplossen. Dat is altijd mijn aarzeling bij sommige messiaanse christenen. Door hun geloof met hun politieke mening te combineren, zadelen ze de Palestijnen op met onnodige bagage. De Bijbelse boodschap staat niet meer centraal.”

Hoe leeft u naar de brexit toe?

„Ik hoop dat het eindelijk lukt. De mensen zijn het wachten spuugzat. Er is zoveel dat al die jaren op de wachtlijst heeft gestaan. Voor velen zal het een opluchting zijn als het ei is gelegd. Als dit eenmaal is gebeurd, kunnen we verder. Ik weet natuurlijk niet wat uit het ei komt, maar ik ben niet pessimistisch.”

serie Nederlanders in brexitland

Dit is een serie gesprekken over het vertrek uit de Europese Unie met Nederlanders die wonen in het Verenigd Koninkrijk. Vrijdag deel 3: Janneke Fraser-van Panhuis