De denktank noemt dat een „fossiel lek” en waarschuwt dat het de Europese doelstellingen om de uitstoot te verminderen „ondermijnt”. De oplossing volgens Sandbag: het importeren van energie uit fossiele bron van een prijskaartje voorzien. Stroom wordt dan wel duurder, uiteindelijk ook voor de klant. Maar het zou energiebedrijven in exporterende landen ook een extra stimulans geven om zelf meer duurzame energie op te wekken, aldus de in Londen gevestigde denktank.

Voor geïmporteerde ‘grijze’ stroom hoeven energiebedrijven geen Europese emissierechten te kopen. Bedrijven die binnen de EU broeikasgassen uitstoten, bijvoorbeeld door steenkool te verstoken, moeten dat wel. De prijs daarvan lag vorig jaar op zo’n 25 euro per ton CO2. Van de landen die stroom naar Europa exporteren, heeft alleen Oekraïne een CO2-beprijzing, maar die is met 0,31 euro per ton een schijntje in vergelijking met de Europese tegenhanger.

De onderzoekers becijferen dat EU-landen in 2019 netto ongeveer 21 terawattuur (TWh) aan stroom hebben geïmporteerd. Gezien de vaak fossiele oorsprong schatten ze dat daarmee bijna 20 megaton CO2 is gemoeid.

Rusland is de grootste stroomexporteur naar de EU, met Finland als grootste klant. Oekraïne voert stroom uit naar Hongarije, Roemenië, Polen en Slowakije en Griekenland importeert bijvoorbeeld stroom uit Noord-Macedonië en Turkije. Volgens Sandbag heeft Turkije grote plannen om nieuwe kolencentrales te bouwen. Griekenland wil vanaf 2028 zelf stoppen met kolenstroom opwekken, net zoals Nederland in 2030, maar een groot deel van de elektriciteit die het vervolgens invoert is dan dus wel met steenkool opgewekt.

Het risico bestaat volgens de denktank dat de uitstoot van CO2 niet echt vermindert, maar alleen verplaatst naar de buurlanden van de EU.