Op een artikel in de Volkskrant, dat de ondergang van DSB in een stroomversnelling bracht, besloot DNB niet te reageren. „In principe reageren we niet op geruchten.”

Veel draaide in het zevende getuigenverhoor op verzoek van oud-DSB-topman Dirk Scheringa om wie er wanneer waren ingelicht over de situatie van DSB in het weekend voor de val van de bank. Volgens Wellink hoefde niet iedereen een geheimhoudingsovereenkomst te ondertekenen. „De banken waren betrokken bij het reddingsplan, die wisten ervan. Ambtenaren zijn vanuit de ambtenarenwet al verplicht geheimhouding te betrachten.” Een extra geheimhoudingsverklaring was volgens Wellink dus niet nodig. De voormalige hoogste centrale bankier zei bovendien dat bij eerdere situaties dezelfde werkwijze was gevolgd en er nooit sprake was geweest van een lek.

Scheringa’s advocaat Geert-Jan Knoops wees herhaaldelijk op de grote hoeveelheid mensen die wisten van de situatie, maar Wellink vond dat verklaarbaar. Ook probeerde Knoops zijn vinger te krijgen achter het moment dat werd besloten tot een noodregeling, waarmee DSB feitelijk onder curatele van de centrale bank kwam te staan.

In de eerdere verhoren werd al duidelijk dat Scheringa niet gelooft dat die beslissing pas op het laatste moment werd genomen. Bewijs daarvoor ziet hij in de snelle beslissing tot een tweede aanvraag nadat de rechter de eerste aanvraag van DNB had afgewezen. Wellink pareerde dat hij „nog nooit een bank had meegemaakt waarbij de situatie zo ernstig was”. Volgens de oud-president van DNB was de conclusie na de afwijzing door de rechter dat DNB een sterke zaak had, maar die niet goed had gepresenteerd.

Met het verhoor van Wellink is Scheringa vermoedelijk aan het einde van zijn getuigenverhoren gekomen. Daarna kan hij een civiele zaak tegen DNB en het ministerie van Financiën beginnen. „We denken te kunnen aantonen dat DNB niet aan zijn zorgvuldigheidsplicht heeft voldaan door lekken niet te voorkomen”, gaf Knoops aan.