Na de val van het communisme probeerde hij tevergeefs zijn lege hart te vullen met yoga. Tot de dag dat hij een folder in handen kreeg over de brede en smalle weg. „Ik zette me neer. Niemand had mij uitleg gegeven. En ik stelde me eerst de smalle weg voor. Als het omheinde pad van de koeien naar de wei. ik begreep dat je iets moest achterlaten op de smalle weg. Maar wat, dat had ik nog niet door. Ik bedacht daarna hoe ik na mijn werk dronken rondliep, liedjes zong. Dat was de brede weg. En waarheen heeft deze me geleid? Naar een echtscheiding, naar verdriet, naar leegte. Toen ik me dit zo ongeveer had voorgesteld, begreep ik dat ik totaal verkeerd leefde.”

Enkele weken later kreeg Viktor Tarasov zijn eerste Bijbel. Thuis sloeg hij aan het lezen. Vanaf Genesis 1. „Toen ik het geslachtsregister van Adam had gelezen, telde ik dat de mens slechts 6000 jaar op deze aarde leeft. Dit was voor mij als de ontploffing van een atoombom. Zo’n korte periode! Hoe hebben de mensen de wereld zo snel kunnen bezoedelen? Men bouwde fabrieken en raketten, heel de wereld werd verontreinigd, uranium en van alles werd naar buiten gegooid, zodat niets meer groeide. En ik dacht: Inderdaad, het is de zonde van de mens, de mens leeft verkeerd op aarde, zonder God, en daarom gebeurt dit allemaal.”

In het gebedshuis van de kleine christengemeente vond Viktor Tasarov God. Hij kwam op het punt dat niets hem meer kon tegenhouden. Hij werd innerlijk bewogen om zijn zonden te belijden en zich te bekeren.

Toen kwam de vreugde in zijn leven. „Hoe moet ik beschrijven wat voor vreugde dat was? Vreugde dat je de zonden zijn vergeven, dat Gods vrede je heeft bezocht. De last, die levenswanorde, werd van me afgenomen. En ik kreeg het verlangen om iedereen te omhelzen, ik wilde mijn vreugde met iedereen delen. Als ik terugliep uit het gebedshuis zong ik liederen en keek ik naar de hemel. Ik zag wat ik vroeger niet zag. Vroeger had ik een gedrukt leven en stond mijn hoofd niet naar de natuur. En opeens was er die nieuwe natuur. Deze zondag heb ik gelezen: „En de bergen verheugen zich en de bergen zijn vreugdevol.” In mij was het zo vreugdevol. Ik begon het bloempje op te merken, ik plukte het, rook eraan, zag dat er een bepaald patroon in was. En in dit alles begon ik Gods hand te zien. ik zag dat geluk hierin. En anders kun je het niet echt uitleggen, je moet er zelf van proeven. Het is de vrede Gods die hoger is dan elk verstand. Ik keek ook anders naar de mensen. Met medelijden, want ik was vroeger zelf ook een zondaar en vandaag de dag heeft God mij bevrijd van deze slavernij en Hij gaf mij die heilsvreugde en de vrede Gods.”

Wie de vreugde in de ogen van Viktor zag, wanneer hij sprak over de genade van Christus, vergeet hem nooit meer. Het is dan ook niet moeilijk om je voor te stellen wat een blijdschap en verwondering er nu op dit moment zal zijn in het leven van Viktor Tasarov, de man die twee weken geleden de hemelse heerlijkheid binnenging.

De auteur is mediator, coach en ondernemer.