De Duitse wetenschapper dr. Boris Schmidtgall beantwoordt de laatste vraag ontkennend. De ongelooflijke complexiteit van een enkele cel is voor hem het doorslaggevend bewijs dat toeval is uitgesloten.

Voor wie het pad van toeval en ongeleide processen wel volgt, verschenen de eerste mensachtigen ‘pas’ 2 miljoen jaar geleden en homo sapiens –wij dus– nog veel later. Zo’n 200.000 jaar terug. Maar 300.000 mag ook. En niet de hof van Eden maar Marokko, Zuid-Afrika of zelfs dat hele continent is onze bakermat. Amerikanen ontdekten een gemeenschappelijke voorouder van rog en mens. Vinnen werden pootjes, het visje leerde lopen, maar was nog lang geen dino, mammoet of mens. De weg naar het ontstaan en de ontwikkeling van gewervelde zoogdieren vroeg tijd. Onze ruggengraat blijkt van toeval en tegenslag aan elkaar te hangen.

In ”Journal of Geoscience” schreven sterrenkundigen dat wij rechtop lopen dankzij botsende en exploderende sterren, de ”hittetheorie”. Talrijke blikseminslagen veroorzaakten wereldwijd bosbranden. De grond onder onze voeten werd letterlijk te heet. Bovendien heeft rechtop lopen op de nieuw ontstane savannen en graslanden het voordeel dat je goed om je heen kunt zien. Ook vervoer je zo gemakkelijker voorraden.

Natuurlijk ging dit allemaal niet van de ene dag op de andere. Trek er maar enkele miljoenen jaren voor uit. Maar of deze theorie net zo rechtop staat als wij? Inmiddels lijkt een omgekeerd evolutieproces ingezet. Met dank aan het mobieltje verleren hele volksstammen om rechtop te lopen.

Er zijn bij de evolutietheorie nog wel wat vragen te stellen. Waarom volgden bijvoorbeeld die andere apen ons niet in onze gang?

Wie in de academische wereld wil meetellen moet bij het bovenstaande vooral geen vraagtekens zetten en er al helemaal niet mee spotten. Maar voor mij, simpele ziel, is het gewoon broodje aap.