De achtergrond van deze informatieplicht is dezelfde als bij de waarschuwing op het pakje sigaretten, de risicomelding bij beleggingsfondsen en de verplichting om te wijzen op verborgen gebreken van een huis: als professional of als verkoper van een product ben je verplicht de ander te wijzen op zulke risico’s.

De naleving hiervan luistert nauwer naarmate de risico’s groter zijn. Voor medici is dat vastgelegd in de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst: een arts mag alleen handelen met toestemming van de patiënt en die moet begrijpen waarvoor hij toestemming geeft en hij moet goed geïnformeerd zijn.

Het frappante is echter dat abortusklinieken kennelijk vrij laconiek met deze plicht omgaan. Het debat over deze vorm van levensbeëindiging is weliswaar sterk gepolitiseerd, maar dat mag toch geen reden zijn om risico’s voor de zwangere vrouw te verzwijgen?

Het is al jaren bekend dat zuigcurettage bij abortus wel degelijk risico’s met zich meebrengt voor een volgende zwangerschap van de vrouw. Bij circa driekwart van de abortussen, 22.000 per jaar, wordt deze methode gebruikt. Bij een volgend kindje is er een aanzienlijk hoger risico op een vroeggeboorte. Die bewering komt niet van de kant van prolifeorganisaties maar van onderzoekers van het Academisch Medisch Centrum. Zij bevestigden daarmee overigens alleen wat al veel langer bekend is. Maar intussen melden klinieken op hun sites: ”Een abortus in een abortuskliniek heeft geen gevolgen voor latere zwangerschappen”.

Het is lastig om te meten hoeveel vroeggeboortes het gevolg zijn van abortussen. Een Amerikaanse neonatoloog heeft becijferd dat 18 procent van de extreem premature geboorten (bij een zwangerschapsduur van 32 weken of minder) verband heeft met een eerdere abortus bij de moeder. Als dat klopt, zou het in Nederland gaan om circa 2000 baby’s per jaar. De aandacht daarvoor is aangewakkerd nu vorige maand bleek dat vroeggeboortes niet alleen complicaties geven in de eerste maanden of jaren van het leven, maar ook op latere leeftijd kunnen leiden tot gedragsproblemen en dat deze kinderen drie keer vaker speciaal onderwijs of extra hulp nodig hebben.

Zulke aantallen rechtvaardigen op z’n minst dat de risico’s rond abortus eerlijk onderzocht en benoemd worden. Het tegendeel lijkt echter het geval. Als het Platform Zorg voor Leven deze week een flyer verspreidt, zonder nare teksten of foto’s, met de vriendelijke oproep om er nog eens over te praten, dan is Leiden in last en volgen er protesten en stickeracties. Want stél je voor dat zo’n ongewenst zwangere vrouw de heftigste bijwerking van deze ingreep onder ogen krijgt: abortus maakt moedwillig een eind aan nieuw leven en legt een kloppend hartje het zwijgen op.