„Zondag is familiedag”

De jeugdherinneringen van Mark Zonnenberg (24) zijn doorspekt met fluitmuziek. Het onvermijdelijke gevolg van een muzikale moeder. De trainee bij het ministerie van Economische Zaken ging niet in de voetsporen van zijn moeder, maar kijkt met gepaste trots naar wat zij heeft bereikt.

„Ik had als kind niet door dat ons gezin anders was dan andere gezinnen. Ik vond het leuk om altijd muziek om me heen te hebben. Met een fluitiste als moeder hoor je altijd het oefenen, studeren en lesgeven. Ik vond dat wel leuk, ook al was het steeds hetzelfde regeltje. Last had ik er niet van. Als ik mijn huiswerk moest maken, trok ik gewoon mijn kamerdeur achter me dicht.

Mijn moeder is betrokken en toegewijd. Bij het instuderen van muziek, maar ook in de opvoeding. Ze kan goed luisteren en zich verplaatsen in een ander. Mijn broertje en ik kunnen met haar over alles praten. Voor ze een weerwoord heeft, leeft ze zich in onze manier van denken in.

Het beroep van musicus vergt veel tijd. Mentaal ben je er ook mee bezig. Mijn moeder heeft altijd muziek in haar hoofd. Ze hoort nooit niks, heeft ze weleens gezegd. Toch konden mijn broertje en ik er altijd op rekenen dat ze de tijd nam om er voor ons te zijn.

Voor haar moet het af en toe best een puzzel zijn geweest om werk en privé te combineren, denk ik. Met haar werk verdien je in het weekend je brood. We hadden vaak oppas op vrijdag- en zaterdagavond. Dat vonden mijn broertje en ik nooit erg. Mijn moeder zat er wel mee, merkte ik naarmate ik ouder werd. Ze vroeg eens: Hoe vinden jullie het eigenlijk dat we vaak op vrijdag en zaterdag weg zijn?

De zondag was altijd de dag van de familie. Dat is nog steeds zo. Er worden dan geen afspraken gemaakt. Mijn ouders vinden het beiden belangrijk dat de zondag vrij blijft.

Als ze op het podium staat, herken ik mijn moeder vooral terug op de momenten dat ze van het spelen geniet. Dan maakt ze contact met het publiek, door mensen aan te kijken. Als ze solist is en letterlijk de boventoon voert, loopt ze soms rond door de zaal. Dan is ze echt aan het genieten.

Mijn moeder houdt er niet van om de aandacht op te zoeken. Iemand zei over haar 25-jarig jubileum: Je zit dan zo lang in het vak, dat wordt zeker een groot feest? Tuurlijk niet, reageerde mijn moeder. Toch is het gaan rollen. Inmiddels vindt ze het heel leuk dat we het jubileum vieren met een concert.”

Een kritische docent

Jarenlang kreeg fluitist Severin van Dijk (36) privéles van Marjolein de Wit. Hij kijkt niet snel tegen iemand op, maar tegen haar wel. „Ze heeft een mooie toon.”

„Toen ik een jaar of veertien was, ben ik op les gekomen bij Marjolein. Ik ontmoette een paar jaar eerder tijdens een zaterdagmiddagconcert in de Grote kerk van Sliedrecht Martin Zonnenberg (haar man, MR). Via Martin leerde ik Marjolein kennen. Na mijn lessen op de muziekschool zocht ik een goede docent, iemand die aansloot bij mijn stijl en met wie ik verder kon komen. Dat werd Marjolein.

Het was altijd heel gezellig op les bij haar. Marjolein is als docent heel kritisch. Ik mocht mijn eigen inbreng hebben in een stuk, maar de techniek moest goed zijn. Toch heb ik haar nooit gezien als een strenge docent. Dat komt denk ik ook omdat ik zelf gemotiveerd was om te studeren. Ik kwam wel altijd met knikkende knieën naar de les. Je gooit toch je gevoel open. Samen spelen vond ze erg leuk. We sloten een les vaak af met een duet.

Marjoleins fluitspel is krachtig en virtuoos. Haar klank vind ik het mooist: die is in de hoogte, in de laagte en in de middentonen goed. De klank vormt haar identiteit als fluitiste. Je hoort meteen of Marjolein speelt.

Ze is een allroundmusicus. Van een koor begeleiden geniet ze; van een klassiek concert ook. Ze is een kameleon, kan zich goed aanpassen naar wat de muziek nodig heeft.

Persoonlijk hoor ik haar het liefst in een mooi klassiek concert. Daar ligt volgens mij haar grootste passie. De meeste mensen kennen Marjolein van ”Nederland Zingt”, maar ze heeft natuurlijk veel meer in huis.

Ik zie Marjolein niet per se als een muzikaal voorbeeld. Ik denk nooit: Nu moet ik even de Marjolein uithangen. Onze klanken liggen wel dicht bij elkaar. Dat is op opnames goed te horen. Toen ik bij haar kwam spelen, matchten we al in klank.

Onze band is goed. Ik studeer al jaren niet meer bij Marjolein, maar als ik er met een stuk niet uitkom, bel ik haar nog steeds weleens op voor een les. Pas nog, toen ik bezig was met een nieuwe cd. Marjolein weet me de juiste tools te geven om een stuk goed te spelen.”

Intensieve opnamedagen

Opnamedagen met Marjolein de Wit zijn „intensief”, volgens Jaco van Houselt (35), die als directeur van STH Records diverse keren met de fluitiste samenwerkte. „Ze is een perfectionist. Het beste is niet goed genoeg.”

„Mijn eerste ontmoeting met Marjolein was ongeveer vijftien jaar geleden. Ze nam toen een cd op en ik liep mee met de opnames. Wat me toen opviel: Marjolein is zeer bevlogen. Ze wist goed wat ze wilde.

Ik heb diverse keren een cd met haar opgenomen. Dat zijn altijd intensieve opnamedagen. Marjolein is gevoelig voor sfeer. Ze moet zich comfortabel voelen om op hoog niveau te kunnen presteren. Door even een persoonlijk gesprek te hebben en te vragen hoe het gaat, probeer ik de spanning te breken.

Een fluitiste als Marjolein hoef ik niet te vertellen wat ze goed doet en wat niet. Dat weet ze veel beter dan ik. Ik kan wel vertellen wat me raakt in de muziek. Dat is belangrijk voor haar, denk ik. Ze neemt die opmerkingen dan zeker mee in haar spel.

Veel fluitisten hebben voorkeur voor een bepaalde muziekstijl. Marjolein is uniek op fluitgebied: zij kan werkelijk alles. Zet je haar een ingewikkelde etude voor, dan blaast ze die zo weg. Zet je haar een eenvoudige melodie voor, dan maakt ze daar ook muziek van. Ze is goed thuis in verschillende interpretaties van muziekstijlen. Als ze een koraal van Bach begeleidt, zit daar ook weer een gedachte achter.

Een cd die er voor mij uitspringt is ”Dialogues” uit 2011. Daarop speelt Marjolein een zwaar klassiek repertoire, op hoog niveau, samen met de begaafde pianist Jelger Blanken. De muziek was behoorlijk heftig. Marjolein geeft op deze cd alles wat ze kan.

Het waren twee intensieve opnamedagen. Soms hadden we een stuk drie of vier keer opgenomen en zat er een goede basistake tussen. Dan deden we het vaak nog twee of drie keer over, omdat Marjolein toch een frase nog niet helemaal geslaagd vond. Zo ontzettend goed had ze zich voorbereid.

Los van de muzikale herkenning heb ik ook op persoonlijk vlak een goede band met Marjolein. Ze houdt enorm van woordgrappen, is heel taalgevoelig. Dat ben ik ook wel een beetje. We dagen elkaar graag uit. Dat brengt ontspanning tijdens een opname.

Marjolein is iemand die zich echt kan verdiepen in een ander. We hebben leuke, ontspannen en soms ook intensieve gesprekken met elkaar gehad, waarbij het niet eens over muziek ging. Het is weleens gebeurd dat we bij elkaar kwamen om iets over een opname te bespreken, en dat we het daar aan het eind van het gesprek niet eens over hadden gehad.”

Marjolein de Wit

Fluitiste Marjolein de Wit (1971) uit Groot-Ammers studeerde fluit aan het Brabants Conservatorium in Tilburg bij Raymond Delnoye. Ze rondde haar opleiding cum laude af. Ze concerteert in binnen- en buitenland, zowel solistisch als in kamermuziekverband. Zo geeft ze recitals met pianist Jelger Blanken en met echtgenoot Martin Zonnenberg. Ze is geregeld te zien in het tv-programma ”Nederland Zingt” (EO) en maakte talrijke cd’s. De Wit heeft een uitgebreide lespraktijk en verzorgt regelmatig masterclasses en workshops. Naast ensemblecoaching biedt De Wit ook individuele coaching aan op het gebied van persoonlijke ontwikkeling, het oplossen van faalangst en podiumvrees, en het omgaan met hoogsensitiviteit en hoogbegaafdheid. Op vrijdag 8 november viert De Wit haar 25-jarig jubileum als musicus met een concert in de Augustijnenkerk in Dordrecht. Meer dan twintig bevriende musici verlenen hun medewerking aan de avond.

Meer informatie: www.marjoleindewit.com