„Zijns verstands is geen getal.”

Men komt met de studie van het Woord van God nooit klaar, want het is waar wat Psalm 147 zegt: „Zijn wijsheid gaat alle begrip te boven.” Zo zegt de wijze man het: „Wie van mij drinkt, zal altijd meer naar mij dorsten.” Waar het mij nu zo gaat, hoe zou het dan wel met die zelfverzekerde, zelfgenoegzame duisterlingen moeten zijn gesteld, die noch strijden, noch iets tot stand brengen? Toch houd ik het ervoor, dat al deze lieden ervan overtuigd zijn dat ze alles weten wat de Heilige Geest in deze psalm heeft willen zeggen. Moeten ze er echter iemand iets uit vertellen of onderwijzen, dan weten ze niet hoe ze moeten beginnen en staan ze met de mond vol tanden. Om nu deze heilloze lieden te schande te maken en het Woord van God te eren, heb ik mij ertoe gezet om deze psalm uit te leggen, opdat men kan zien hoe Gods Woord –al moge het ook naar de vorm klaar en duidelijk zijn– desniettemin grondeloos diep is. Al was het met het verstand te doorgronden, wat niet het geval is, dan nog is het onpeilbaar diep wat betreft de zedelijke waarde en kracht die erin verborgen liggen. Het vernieuwt en verfrist altijd weer het hart. Het verkwikt, het laaft, het troost, het sterkt zonder ophouden.

Maarten Luther, hoogleraar in Wittenberg

(”Uitleg van Psalm 117”, 1518)