Het Arnhems Oorlogsmuseum 40-45 heeft er weer een curiositeit bij. Het particuliere museum grossiert in topstukken. Van een typemachine en bankstel uit de oorlogsbunker van Hitler tot de leren overjas van SS-generaal Sepp Dietrich en tal van andere persoonlijke eigendommen uit diverse nalatenschappen.

Eerder haalde museumdirecteur Eef Peeters al de internationale pers met de aanschaf van de brilkever van Gertrud Seys Inquart, de vrouw van de beruchte Rijkscommissaris in Nederland tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De nieuwste aanwinst is een nagebouwde Schwimmwagen, met als basis onderdelen van een Duitse Kübelwagen. Bouwer en vorige eigenaar, Mathieu Sonnemans uit Burgh-Haamstede, poogde er ooit mee naar Engeland te varen. Dat mislukte doordat de hoge golfslag van een zeeschip vroegtijdig een eind aan dat voornemen maakte. Toch is dit –hoewel niet helemaal origineel– de enige Schwimmwagen die niet kan zinken dankzij een met purschuim volgespoten frame. „Hij is eigenlijk perfect gemaakt, alleen niet netjes afgewerkt. Sonnemans heeft het gepresteerd om van een auto een boot te maken en dat is razend knap.”

Met de aanschaf ervan ging voor museumdirecteur Peeters een langgekoesterde wens in vervulling. Originele Duitse amfibievoertuigen uit de oorlog zijn te kostbaar, vertelt hij. „Daar betaal je tussen de 100.000 en 150.000 euro voor. Om die reden wordt daar ook vrijwel niet meer mee gevaren. Ze zijn namelijk erg onstabiel. Dat was in de oorlog al zo. Daarom zijn er van de 15.000 stuks die er gebouwd zijn voor de SS en Duitse Wehrmacht, nog maar een paar over. Mijn Schwimmwagen heeft wel een aantal authentieke onderdelen en in de komende tijd probeer ik het geheel zoveel mogelijk in oorspronkelijke staat terug te brengen. Zo krijgen bezoekers van het museum straks toch een goede indruk van het origineel.”

Het verschil wordt pas goed duidelijk als vriend Rob van Welie uit Oosterbeek opduikt met zijn exemplaar. Die is wel gebouwd in 1944. Een Schwimmwagen 166, om precies te zijn. Te kostbaar om een vaartocht te maken. „Je krijgt ook snel water in de leidingen en deze heeft bovendien problemen met de aandrijfstang. Varen vind ik ook niet zo spannend.”

Koppeling

Volgens hem zijn er wereldwijd nog maar 167 amfibievoertuigen. De rest ligt ergens op de bodem van een rivier, plas of meer. Ook in Nederland, weet Peeters. „Zelfs hier in de buurt. Maar de burgemeester wil geen toestemming geven om die te bergen.”

Peeters heeft het voertuig aangeschaft als varende reclame voor zijn museum. „Nadeel is alleen dat deze slechts achterwielaandrijving heeft en daardoor niet zelfstandig uit het water kan rijden. Een originele Schwimmwagen heeft zowel voor als achter aangedreven wielassen.”

Dat het oorlogstuig de nodige belangstelling trekt, blijkt direct als deze via een boothelling op een camping bij Arnhem de rivier in rijdt. Vakantiegangers kijken nieuwsgierig toe en een van hen mag zelfs een rondje meevaren op de Rijn. Totdat de koppeling van de varende auto losschiet en Eef en Rob al peddelend de kant proberen te bereiken. Gelukkig zijn enkele campinggasten bereid om al zwemmend het immobiele vaartuig een duwtje in de rug te geven.