„Voorwaar, voorwaar zeg Ik u: Indien het tarwegraan in de aarde niet valt en sterft, zo blijft hetzelve alleen.”

Jezus ontdekt ons in Zijn oneindige liefde de liefde van de Vader en verzoent ons door de hartovermeesterende macht van de genade met de Vader. Indien de zedelijke voorschriften, ons in de Evangeliën bewaard, de hoofdzaak van het christendom zijn, waarom is dan Jezus zo spoedig en op zo’n wijze uit het leven weggenomen? Zijn onderwijs, door een heilig leven van tientallen jaren gesteund, zou dan de meeste vrucht hebben moeten dragen. Maar Hij, Die door ons als Meester wil erkend zijn en die in heilige zelfbewustheid als Machthebbende sprak, verklaart het tegendeel en verzekert op de plechtigste wijze dat Hij alleen door vrijwillig te sterven vrucht kan voortbrengen. Dus geen vrucht kon Hij dragen door de macht van Zijn volmaakt heilige levenswandel en ook geen vrucht door Zijn onvergelijkelijk onderwijs. Niemand kan van de eeuwige dood verlost en tot het bezit en genot van het eeuwige leven overgebracht worden dan door de verzoening met God, die door Jezus’ zelfopofferende liefde voor Zijn gemeente is teweeggebracht. Niemand van ons zou in de Heere Christus ingeplant en met Hem één zijn geworden, om zo met en door Hem te leven, indien niet de Zoon des mensen voor ons gestorven en uit de dood opgestaan was. Zo sta dan dit bij ons vast dat alle geestelijk leven dat in deze wereld gevonden wordt, het gevolg is van Jezus’ dood.

C. H. Spurgeon, Londen (”Landbouwpreken”, 1883)