Voor het maken van een foto op het schoolplein in het Veluwse dorp staat Jansen (62) midden tussen de kinderen. Dat doet hij het liefste. „Ik doe het werk voor de kinderen”, zegt hij in zijn werkkamer. Hij wijst naar zijn smartphone en merkt op dat hij daarin expres de namen heeft opgeslagen van leerlingen die extra aandacht nodig hebben.

De directeur werkte het grootste deel van die veertig jaar in het protestants-christelijke onderwijs. „Het is wel prettig om met gelijkgezinden in het reformatorisch onderwijs te werken, maar laten we ook onze schouders zetten onder het protestants-christelijke onderwijs. We hebben een roeping om de wereld een geweldige boodschap te brengen: dat er een Zaligmaker is voor zondaren. Jezus heeft gezegd dat kinderen bij Hem mogen komen.”

Sinterklaas

Het betekent wel geven en nemen, erkent Jansen, die in Barneveld woont. „Op de christelijke school in Ooltgensplaat wilde de ene groep sinterklaas vieren en de andere groep juist niet. Het werd dus pakjesmiddag. Beide groepen moesten iets inleveren. Als je star bent, gaat het niet goed. Je moet niets afdoen aan de boodschap, maar wel bereid zijn tot het sluiten van compromissen als het gaat om dingen die zijdelings met het principe te maken hebben.”

Naast dat geven en nemen is ook het onderhouden van relaties voor hem van groot belang. Toen hij in het middelbaar onderwijs werkte, passeerde er op de gang een jongen die „hallo” zei in plaats van „dag meneer.” „Een collega vroeg: „Moet je er niets van zeggen?” Ik zei toen: „Hij groet me wel.” Ik kies altijd voor de relatie en de sfeer, al probeer ik natuurlijk ook op de goede vormen te letten.”

Uitdagingen

Jansen heeft altijd van uitdagingen gehouden. Veertig jaar geleden begon hij op de School met de Bijbel in Bleskensgraaf, zes jaar later was hij al directeur van De Hoeksteen in Ooltgensplaat. Daarna voerde zijn loopbaan hem naar Genemuiden en Gameren en werd hij adjunct-directeur van de afdeling vmbo van het Wartburg College in Rotterdam.

Toen hij later weer in het basisonderwijs werkte, zocht hij scholen met een uitdaging, in Wekerom en Woudenberg, waar hij zich bezighield met de fusie van scholen. Vervolgens ging hij naar Urk, waar hij te maken kreeg met kinderen met een beperking.

Die uitdaging zocht hij ook buiten het onderwijs. Jansen was, behalve ambtsdrager in meerdere kerkelijke gemeenten ook jarenlang lid van het hoofdbestuur van de Hervormde Zondagsscholenbond.

De schooldirecteur werkte mee aan de uitbouw van het landelijk Hervormd Jeugdwerk (HJW), waaraan hij nog steeds verbonden is. Daarnaast is hij lid van de commissie ”Doeners in de kerk” en voorzitter van Kimon, een organisatie die veldwerkers uitzendt om kinderen in andere landen met het Evangelie in aanraking te brengen. „Ook de kinderen in Afrika moeten weten dat er Iemand is Die heeft gezegd: „Laat de kinderen tot Mij komen.””

Jansen heeft een roeping voor kinderen. „Ik voel me gedrongen om hen bekend te maken met het Woord van God. Dat Woord wil ik doorgeven met als kern: zonde en genade. Wij moeten voorbeelden zijn in onze levenswandel. Dat geldt in het bijzonder de leerkrachten.”

Dwarse puber

Dat die boodschap landt, kan Jansen uit zijn eigen leven vertellen. De directeur noemt het voorbeeld van een dwarse puber. „Ze was dwars op school en deed veel wat God verboden heeft. Ze heeft heel wat keren in mijn kamer gezeten om te praten. Wat schetste mijn verbazing toen ze jaren later bij me op bezoek kwam en vertelde dat ze tot geloof was gekomen. Ze zei dat ze haar excuus ging aanbieden op de school. En dat is ook gebeurd.”

Aan jongeren wil hij meegeven dat werken in het onderwijs een prachtig beroep is. „Je kunt iets betekenen voor de toekomst van jonge mensen. De basisschoolleeftijd is bepalend voor het latere leven. Het werk op de basisschool is daarom van levensbelang. Kinderen hebben leiding nodig. Wat is er mooier dan te vertellen over de opzoekende liefde van de goede Herder?”