Bij het turen naar de zon, die eigenlijk onze ster is, wordt gebruik gemaakt van speciale telescopen die uitgerust zijn met een filter om het felste licht tegen te houden. Fenomenen zoals migrerende zonnevlekken en kolkende lussen van gas, groter dan de aarde, openbaren zich. „Het was wat bewolkt, maar later in de middag braken er genoeg gaten door in de lucht om een en ander te kunnen zien”, aldus coördinator Martien Jacobs.

Sterrenwachten, sterrenkundige verenigingen en particulieren stelden apparatuur beschikbaar onder meer bij museum Sonnenborgh in Utrecht en natuurbelevingscentrum de Oostvaarders in Almere. Maar ook op andere locaties, zegt Jacobs. „Een van de clubs liet weten zich met een stand te hebben aangesloten bij een braderie. Zelf heb ik mijn apparatuur meegenomen naar een familie-etentje, zodat we tussendoor even naar de zon konden kijken.”

Omdat we ons momenteel qua cyclus in een zogeheten zonneminimum bevinden, is er relatief weinig zonneactiviteit. „Maar dat loopt de komende jaren alleen maar op. Daarom was dit een mooie eerste keer, waarbij we de smaak te pakken hebben gekregen.”