Premier Balkenende heeft inmiddels, mede namens de Koningin, zijn intense medeleven uitgesproken met de familieleden van de omgekomen militair. Soldaat zijn is vanouds een gevaarlijk beroep. Door dit schietincident neemt de spanning toe waaronder de Nederlandse militairen in Irak, en niet te vergeten hun vrienden en verwanten in Nederland, moeten leven.

Bovendien wordt Nederland door de islamitische terreurgroep van al-Zarqawi bedreigd met aanslagen van het kaliber zoals die eerder in Spanje plaatsvonden. Pas wanneer de Nederlandse militairen uit Irak zijn teruggetrokken, zal men ons met rust laten.

Dat is duidelijk een vorm van chantage. Daar mogen we niet aan toegeven. Wel doet de regering er goed aan deze dreigementen serieus op te vatten en allerlei veiligheidsmaatregelen nemen. We moeten echter niet het hoofd in de schoot leggen. Terreur mag niet lonen. Die aanpak is de beste vorm van terreurbestrijding

Evenzo gaat een strijdmacht zich niet terugtrekken na de eerste gesneuvelden. Zulke verliezen zijn erg, maar vaak onvermijdelijk.

Gelukkig laten de publieke opinie en de Tweede Kamer zich tot op heden niet imponeren door de islamitische terreur. Dat geldt ook voor de PvdA-fractie, die na de aanslag in Madrid een tijdlang dreigde tegen verlenging van het mandaat te stemmen.

Over de vraag of de Nederlandse troepen ook na maart volgend jaar in Irak moeten blijven, oordelen VVD en PvdA verschillend. Maar strikt genomen is dat nu nog niet aan de orde.

Een punt van overweging is thans wel of de uitmonstering van de Nederlandse militairen in Irak niet aangepast moet worden. Tot dusver reed men vaak in open auto’s zonder helm om bij de bevolking niet angstaanjagend over te komen.

Na de militaire overwinning op Saddam ging het er inderdaad om de harten van de Iraakse bevolking te winnen. De Amerikanen hebben op dat punt duidelijk gefaald. Een van de oorzaken daarvan was het ruige optreden van hun militairen bij patrouilles en huiszoekingen.

De Nederlandse militairen konden zich vriendelijker opstellen omdat zij een rustig gebied hadden toegewezen gekregen. Maar nu het daar ook gevaarlijker wordt, is het beslist nodig om zichzelf voortaan zwaarder te bewapenen en beter te beschermen. De afstand tot de burgerbevolking wordt daardoor wel groter, maar dat is dan niet anders.

Inmiddels is er zo goed en zo kwaad als dat ging een nieuw Iraaks politiekorps opgebouwd, dat in eerste instantie recht en orde moet handhaven. De rol van de geallieerde strijdmacht komt daarmee wat op de achtergrond.

Die militairen worden ingezet wanneer de Iraakse politie en de ordetroepen van de voorlopige regering het niet aankunnen. Een situatie die zich overigens in grote delen van Irak aan de lopende band voordoet.