Zeilen op de zon
Al duizenden jaren zeilt de mens over de wereldzeeën. Elke uithoek van de wereld hebben we verkend, overal hebben we onze sporen achtergelaten. Als dat op aarde kan, waarom dan niet in de ruimte? Dat is de gedachte achter een experimenteel vaartuig, dat op zijn vroegst dinsdagochtend moet worden gelanceerd voor een zeiltocht door het luchtledige.
LightSail 2 heet de sonde. Bij lancering is hij zo groot als een brood. Eenmaal in de ruimte klapt hij uit en verschijnt een zeil van 5,6 bij 5,6 meter, ongeveer zo groot als een boksring. Dat zeil weegt ongeveer 5 kilo. Hij zal een jaar lang op een hoogte van 720 kilometer rond de aarde draaien. Vanaf de grond is hij soms te zien, maar hij komt niet noordelijker dan Portugal, Spanje, Italië en Corsica.
Varen op de wind kan niet in de ruimte. De LightSail 2 moet worden aangedreven door de zon. Die slingert constant lichtdeeltjes het heelal in. Fotonen, heten die. Die botsen tegen het zeil. Dat is een minieme kracht, maar hij is onophoudelijk en er is weinig wrijving, dus het zou genoeg moeten zijn om vooruit te komen. Om te sturen, kan hij overstag gaan.
De techniek is vooral bedoeld voor missies zonder haast. De LightSail 2 kabbelt traag door het heelal. Als er nauwelijks brandstof mee hoeft, wordt een missie spotgoedkoop. Op den duur kan een zeil misschien naar andere sterren varen.
De LightSail 2 kost 7 miljoen dollar, omgerekend ruim 6 miljoen euro. Dat geld is volledig bijeengebracht door donaties van ongeveer 40.000 mensen.
Het idee voor het LightSail ontstond in 1980, maar de theorie erachter is al eeuwen oud. In 2005 moest de Cosmos 1 naar de ruimte gaan, maar de lancering mislukte. De LightSail 1 uit 2015 kwam in een baan rond de aarde, maar kon door een softwarestoring zijn zeil niet uitklappen. Het enige succesvolle zonnezeil is de Japanse IKAROS uit 2010, die naar Venus vloog. Over een paar jaar wil Japan naar Jupiter zeilen.