De interkerkelijke stichting Bezinningsavonden Zeeland (BAZ) had zaterdagavond een bijeenkomst georganiseerd rond het thema ”De betekenis van de heilige doop”. Maandelijks organiseert de stichting lezingen, waarbij principiële, pastorale en actuele onderwerpen aan de orde komen. De bijeenkomst trok ongeveer 35 bezoekers.

Inwijdingsteken

Ds. Den Ouden, predikant van de hersteld hervormde gemeente in het Zeeuwse Sint-Maartensdijk, stelde dat de heilige doop het inwijdingsteken is. „Het teken dat we eigendom zijn van de Heere Jezus. De doop hoort bij het geloof; het is niet het sluitstuk, maar het begin van het leven met God.”

De doop is er voor mensen die zekerheid nodig hebben van de vergeving van de zonden, stelde ds. Den Ouden. „Omdat er in het geestelijk leven zo veel aanvechting op de gelovige afkomt.”

Voor de volwassendoop is geloof nodig, maar voor de kinderdoop niet, gaf de predikant aan. „Omdat Abraham toen hij geloofde besneden werd als volwassene en tegelijk ook zijn zoon Ismaël moest besnijden. Ismaël geloofde nog niet, hij was kind.”

God werkt verbondsmatig, aldus ds. Den Ouden. „God werkt heel persoonlijk, maar niet individueel. Als Hij ons zoekt, dan zoekt Hij ons op in onze verbanden van gezin en familie. In de nieuwtestamentische tijd werd als er sprake was van een gezin het hele gezin gedoopt.”

Omdat God verbondsmatig handelt, worden de zonden van Adam, ons aller vader, ons ook toegerekend, zei de predikant. „Door diezelfde bedding stroomt ook de genade. Tegen verdoemeniswaardige kinderen zegt de Heere: „Voor jullie is het Koninkrijk.”

Onze kinderen en wij zijn geen heidenen die kans lopen bekeerd te worden, stelde ds. Den Ouden. „Ze zijn christenen die in Christus ingelijfd zijn.”

Onwil

Toch worden niet alle kinderen zalig, zei hij. „Velen versperren haar voltooiing door hun verdorvenheid de weg en maken haar zo krachteloos. De gelovigen ontvangen alleen de vrucht, maar dit verandert niets aan het wezen van het sacrament. De lijn van onze vaderen is dat we de kleine kinderen naar het oordeel van de liefde voor gelovig hebben te houden, totdat ze bij het groter worden tekenen laten zien dat ze de genade verwerpen en het verbond breken.”

Het was voor hen geen automatisme, gaf ds. Den Ouden aan. „Onze vaderen wisten van de onwil van ons hart. Enerzijds de dank dat de kinderen kinderen van God zijn. Tegelijk het gebed of God de harten van de kinderen oprecht gewillig wil maken om van de genade te leven en de genade met zijn beloften en eisen van harte in te willigen.”

Bij het groter worden eist God van een kind wel bekering als verbondskind, stelde hij. „Want zonder bekering sluiten wij en onze kinderen onszelf uit van de genade.” De doop neemt niet het opstandige hart weg. „Dat doet alleen Gods genade door de Heilige Geest, Die wordt beloofd in de doop.”

We worden opgeroepen om te strijden in Zijn kracht, aldus ds. Den Ouden. „Om Hem aan te hangen in waarachtig geloof, vaste hoop en vurige liefde. En als we in zonde vallen: niet erin blijven liggen en tegelijk ook nooit aan Gods genade twijfelen. Aangezien de doop een ontwijfelbaar getuigenis is dat wij een eeuwig verbond der genade met God hebben.”

Wedergeboorte

Tijdens de vragenronde kwam de vraag naar voren of ouders niet bekeerd moeten zijn om hun kinderen te laten dopen. Ds. Den Ouden: „De bekering van de ouders is geen grond van de doop; dat is het genadeverbond. Niemand heeft echter het recht om onbekeerd te zijn.”

Ook werd er gevraagd waarom de wedergeboorte niet naar voren kwam in de lezing van ds. Den Ouden. De predikant gaf aan dat hij de term niet genoemd had, maar wel de zaak. „De oude natuur doden, de wereld verzaken en de Heere aanhangen met liefde: dat is de inhoud van de wedergeboorte.”