Leeftijd: 66 jaar (kleine foto: 24 jaar)

Woonplaats: Nunspeet

Nageslacht: zoon Björn, getrouwd met Marlies

Loopbaan: middelbaar onderwijs gevolgd, in dienst gekomen bij de Koninklijke Marine en daar opgeklommen tot een hoge functie.

Wat zijn de hoogte- en dieptepunten in uw leven?

„De bevorderingen in mijn werk bij de Koninklijke Marine waren hoogtepunten in mijn leven, evenals mijn trouwdag en de geboorte van onze zoon. Verder zijn bepaalde reizen met de marine me bijgebleven. Ik ben over de hele wereld geweest, behalve in Zuid-Amerika en Zuid-Afrika. Het meerendeel van deze reizen maakte ik voor ons huwelijk. We hebben ook mooie vakanties gehad in Australië, Beieren, Noorwegen en Indonesië. Ik ben een echte globetrotter.

De sterfgevallen van mijn grootouders en ouders waren dieptepunten in mijn leven.”

Wat houdt u tegenwoordig zoal bezig?

„Samen met mijn vrouw ga ik drie keer per week anderhalf uur naar de sportschool om alle spieren soepel en lenig te houden. Als er, naast de huis-, tuin- en keukenbezigheden, tijd over is, gaan we graag een dag fietsen. Verder proberen we twee keer per week een uur te wandelen.

Op school en thuis werd mij de liefde voor geschiedenis met de paplepel ingegoten. Daarom pakken we elke gelegenheid aan om interessante plaatsen, vooral in Duitsland, te bezoeken en daar de geschiedenis te ervaren. Voorbeelden daarvan zijn de Muur, de Bendlerstrasse, het Adelaarsnest, Stasi-musea in Leipzig en Dresden en alles wat met de ”Wende” te maken heeft. Tijdens zo’n reis maken we een combinatie van cultuur en natuur. We nemen fietsen mee of huren ze, en we wandelen veel. Als we thuiskomen, genieten we heerlijk na van alle foto’s die we gemaakt hebben.

Sinds ik met de VUT ben, heb ik meer tijd en gelegenheid om veel te lezen. Vroeger had ik er te weinig tijd voor, maar nu kan ik de schade inhalen. Ik lees veel over de geschiedenis en ik heb er dan altijd pen en papier bij om aantekeningen te maken. Als ik een naam hoor, wil ik gelijk de feiten erbij weten.

Het vergaren van kennis geeft mij een extra kick, vooral als ik er als gids over kan praten. Zo was ik tien jaar lang gids in de Oudheidkamer van Nunspeet, waar alles over het leven en werken in die regio tentoon werd gesteld. Helaas is daar een einde aan gekomen, maar sinds tien jaar ben ik gids bij museumboerderij De Mariahoeve in Putten. Daar kan ik heerlijk uitleggen hoe ons voorgeslacht leefde en werkte op het platteland.

Ik ben jarenlang vrijwilliger geweest voor Woord en Daad. Sinds ruim een jaar ben ik, samen met andere senioren, vrijwilliger bij Natuurmonumenten, om te snoeien en allerlei andere werkzaamheden bij de Veluwemeerkust uit te voeren. Heerlijk om in de natuur te werken. Verder ben ik sinds vijftien jaar lid van de bezoekdienst ’t Venster in Nunspeet. Ik bezoek ouderen voor een praatje en dat loopt vaak uit op goede gesprekken.

Mijn vrouw en ik kunnen samen genieten van Gods schepping in de natuur, van een stukje klassieke muziek, maar ook van een Duitse krimi. Hier zijn wij meer dan dankbaar voor.”

Hoe gaat u om met het gegeven dat u de laatste fase van uw leven hebt bereikt?

„Realistisch. Als je ouder wordt, ga je pijntjes voelen en kun je niet alles meer doen. Je bent geen twintig meer en dat weet je. Maar ik kan met een goed gevoel terugkijken op mijn leven. Mijn vrouw en ik proberen zo gezond mogelijk te eten en te bewegen en we genieten samen van alles wat groeit, bloeit en leeft. Bij de marine heb ik veel meegemaakt en in onze omgeving zijn er meerdere mensen overleden. Daardoor ga je bepaalde dingen wat anders zien. Ik heb geen angst voor het einde van het leven, want door het geloof heb ik een zekerheid waar niemand iets aan af kan doen.”