Familie en vrienden van de nationale veiligheidsman komen dinsdag bijeen in Zeist.

De uitspraak dat ons land dankzij hem veiliger is, kwam van oud-burgemeester en oud-Kamerlid Rob van Gijzel. ‘Zijne Veiligheid’ is Pieter van Vollenhoven bij het ontbreken van een koninklijke titel daarom ook wel genoemd. Als grondlegger van de Onderzoeksraad voor Veiligheid, waarvoor Pieter een kwart eeuw moest strijden en lobbyen, en pleitbezorger van een Nationale Veiligheidsinspectie is de vaststelling van Van Gijzel niet ten onrechte. „U geeft ons gevraagd en ongevraagd advies”, zei luitenant-generaal Dennis Luyt, de baas van de luchtmacht, vrijdag op vliegbasis Gilze-Rijen. Dat advies was vaak over veiligheid, zo voegde hij eraan toe.

De tachtigste verjaardag is voor de echtgenoot van prinses Margriet geen reden om op zijn lauweren te rusten. Zijn vier zoons Maurits, Bernhard, Pieter-Christiaan en Floris vertelden vrijdag in de TV-show van Ivo Niehe er niet op te rekenen dat vader of ‘opa’ binnenkort meer tijd aan hen of zijn kleinkinderen zal besteden. Hij is nog altijd druk bezig, schrijvend aan een boekje, weer een toespraak of een pleidooi voor een betere regeling van een of ander. Bij bezoeken thuis in Apeldoorn zien de prinsen hun vader zich al snel weer terugtrekken omdat hij moet werken.

Tijd voor ontspanning is er wel. Fotografie en duiken zijn passies, en twitteren om commentaar te geven op ontwikkelingen in de samenleving is eveneens een regelmatig terugkerende bezigheid. Maar Pieter van Vollenhoven is geen open boek, weten zijn zoons. Over tegenslagen of over zijn gezondheid praat hij naar buiten niet. Dat zijn enkel hem veel last en pijn bezorgt, als gevolg van slechte genezing na een breuk door een ski-ongeluk in 1965, het jaar van zijn verloving met Margriet, verzwijgt hij liever. Maar bij het lopen is het wel te zien. Aan opereren is gedacht, maar de vraag is of het middel erger is dan de kwaal aldus prinses Margriet in een toelichting.

Begin juni biedt zijn alma mater Universiteit Leiden hem een minisymposium aan over het onderwerp van zijn recent verschenen en al veel geprezen boekje ‘Oproep van een waakhond’. Daarin zijn argumentatie en pleidooi vervat voor de Nationale Veiligheidsinspectie, die echt onafhankelijk kan handelen. Anders dan de verschillende inspecties die de ministeries erop na houden en met hand en tand verdedigen. Pieter weet niet of hij de verwezenlijking van zijn wens nog zal meemaken, maar hij zal tot zijn laatste snik doorvechten.