Ik was op afgelopen paaszondagmorgen niet in de kerk in Colombo, Sri Lanka, omdat ik ziek was en thuis was gebleven. Die ochtend begonnen sms-berichten over een bomaanslag binnen te komen en vervolgens berichten over verschillende aanslagen in mijn geboortestad en twee andere steden. Eén bom ontplofte op maar een paar kilometer van mijn huis.

Ik besefte dat Sri Lanka, mijn geliefde land, opnieuw werd geconfronteerd met gewelddadige aanslagen, tien jaar nadat een langdurige burgeroorlog ten einde kwam. Ik had verschillende keren gepreekt in een van de getroffen kerken, de Sionkerk in Batticaloa. De zus van een van mijn collega’s was daar op het moment van de aanslag en raakte ernstig gewond. Ze vecht nog steeds voor haar leven. Het dodental is gestegen tot 320 (ondertussen opgelopen tot 359, red.). Ongelofelijk.

Rouw

Wanneer een tragedie een natie raakt, dienen christenen zich af te vragen hoe ze daarop Bijbels moeten reageren. Er zijn zowel onmiddellijke reacties nodig als antwoorden voor de langere termijn om de wonden van onze mensen te genezen. Christenen behoren op minstens zes manieren te reageren op de gebeurtenissen.

Laat christenen zich in de eerste plaats aansluiten bij het volk om te rouwen over onze verliezen. Protestanten missen enigszins een theologie van ”zuchten” (Romeinen 8:23) die de deur opent voor klagen. Het Oude Testament kent veel voorbeelden van uitgebreide rouwgebruiken, en die zijn ook te vinden in het Nieuwe Testament. De kerk reageerde op Stefanus’ dood met het bedrijven van grote rouw (Handelingen 8:2). Elk land heeft zijn eigen manieren om te rouwen, en we moeten zoeken naar gebruiken die passen bij het christendom.

Troost

Ten tweede is de Bijbel vol van veroordeling van onrecht. De bediening van de profeten is daar een goed voorbeeld van. Waar mogelijk en passend moeten we de barbaarse daden op de afgelopen paasmorgen zonder voorbehoud veroordelen. Net als de profeten moeten we misschien ook het nalaten van voorzorgsmaatregelen door onze nationale leiders veroordelen.

Ten derde is een deel van het christelijke antwoord op het probleem van het kwaad het verlichten van lijden. De Bijbel draagt ons op om te zorgen voor degenen die gewond en kwetsbaar zijn. Als vertegenwoordigers van de God van alle troost kunnen we proberen degenen die pijn lijden te troosten (2 Korinthe 1:3-4). Ik zelf kreeg de gelegenheid om te bidden met mijn hindoebuurman, toen hij zondag thuiskwam en vertelde dat zijn zus en haar man en dochter waren omgekomen bij een van de aanslagen. Mensen bezoeken in het ziekenhuis, bloed doneren, hulpbehoevenden vervoeren, maaltijden verstrekken, mensen onderdak bieden - dit zou standaard deel uit moeten maken van een christelijke levensstijl.

Wraak

Ook moeten wij Gods ”heilige liefde” toepassen, als we de situatie doordenken. De Bijbel zegt duidelijk dat onze heilige God het verkeerde straft. Wij wreken ons niet, omdat we dat overlaten aan de toorn van God (Romeinen 12:19). Bij onrecht zegt iets in ons: „Dat verdient gestraft te worden.” Dat is een Bijbelse gedachte. God heeft de overheid de autoriteit gegeven om dienares van Zijn toorn te zijn door kwaaddoeners te straffen (Romeinen 13:3-4). We moeten het gerecht zijn gang laten gaan. Maar als het niet op aarde plaatsvindt, weten we dat het bij het laatste oordeel zal zijn.

In plaats van ons te wreken, vertelt Gods Woord ons om onze vijanden lief te hebben en hen te zegenen (Romeinen 12:17-21). Zonder het geloof in het oordeel zouden we te verbitterd zijn om te vergeven en liefde te tonen aan degenen die ons pijn hebben gedaan. Bevrijd van bitterheid kunnen we dienaren zijn van genezing en verzoening. Dit geldt met name bij een situatie als de aanslagen in Sri Lanka, die een vergelding voor de aanslag op de moskee in Christchurch zouden zijn.

Vooroordelen

Ten vijfde moeten we bedenken dat de Bijbel valse beschuldigingen en het schaden van onschuldigen scherp veroordeelt. Raciale, etnische en religieuze vooroordelen komen vaak voort uit het op een hoop gooien van grote groepen mensen met een paar radicalen. Ik wil niet naïef zijn over de plannen van sommige moslimgroepen om de wereld te beheersen en geweld te gebruiken om dat doel te bereiken. Maar in Sri Lanka leven we al eeuwen harmonieus samen met moslims. Ik heb vaak het gevoel dat mijn islamitische buren betere buren voor mij zijn dan ik voor hen. Wanneer we alle moslims als terroristische sympathisanten bestempelen, doen we velen van hen een enorm onrecht, wat God verafschuwt. Een dergelijke houding zou hen kunnen isoleren en aanmoedigen hun heil te zoeken bij radicale moslims. Het is geen geheim dat geweld tegen moslims radicalisme aanmoedigt.

We kijken daarentegen naar moslims door de lens van het kruis. Ze hebben het hard nodig om het goede nieuws van de redding door God Die hen liefheeft te horen. Hoe kunnen ze dat van ons horen als we geen vriendschap met hen sluiten? We moeten de hand uitsteken naar de moslims onder ons. Als we zien dat ze kwetsbaar zijn voor aanvallen, moeten we er alles aan doen om hen te helpen, gerust te stellen en te beschermen.

Gebed het krachtigst

Ten slotte, hoewel het misschien dwaas lijkt om tijdens een crisis te bidden, terwijl er zoveel werk te verrichten is, is gebed het krachtigste wat Gods volk kan doen in een nationale crisis (1 Koningen 19). Leiders moeten het voortouw nemen in de oproep tot gebed. Christenen in Sri Lanka verliezen vaak de hoop wanneer ze geconfronteerd worden met de ene na de andere golf aan slecht nieuws. Maar we bidden niet met een defaitistische houding. We weten dat God Zijn Koninkrijk bouwt en dat dit uitloopt op de wederkomst van Christus. Onze inspanningen zijn bouwstenen in dit proces. Heilige liefde zal uiteindelijk overwinnen. Amen. Kom, Heere Jezus (Openbaring 22:20).

De auteur is onderwijsdirecteur van Youth for Christ in Sri Lanka en schreef ”Discipling in a Multicultural World” (2019). Bron: christianitytoday.com