Leiders van de protestantse kerken in Europese landen zijn volgens haar grote voorstanders van de dialoog met moslims, omdat deze een steeds belangrijker plaats gaan innemen in Europa. „Ze willen deze groepen niet links laten liggen, maar ze integreren in de Joods-christelijke Europese samenleving”, aldus Heldt. „Daarbij willen ze ook van moslims leren; hoe zij denken en wat hun houding is. Functionarissen van de kerken nemen het initiatief voor deze dialoog en deze wordt door de kerken gefinancierd.”

De Joods-christelijke dialooggroepen in Europa die in de jaren zestig ontstonden, veranderden in de jaren tachtig en negentig dikwijls in „trialooggroepen”, waar ook moslims als gesprekspartner werden geïntroduceerd. „In de afgelopen tien jaar is het islamitische element steeds sterker geworden”, zegt de lutherse theologe en kerkhistorica uit Duitsland. „Daardoor zijn de Joodse groepen naar de kant gedrukt.”

Volgens Heldt waren het niet de kerken of de moslims die de islam een steeds prominentere plaats gaven in het interreligieuze gesprek, maar de activisten in de trialoog zelf. Dezen hebben veelal een liberale en progressieve achtergrond. „Vaak hebben ze een beeld van de islam opgebouwd zoals ze die zelf graag zouden zien. Ze kijken daarbij niet zozeer naar wie de ander is, maar meer naar de wijze waarop die ander aan de samenleving gepresenteerd moet worden, zodat deze samenleving bereid is de ander te accepteren.”

Kerken, stelt Heldt, besteden veel geld aan de dialoog met moslims, maar het budget voor de Joods-christelijke dialoog is klein. De centra voor islamitisch-christelijke dialoog in de Arabische landen bloeien, maar studiecentra in Jeruzalem die zich toeleggen op de bestudering van de Joodse wortels van het christelijk geloof tellen nog maar enkele studenten of hebben inmiddels de deuren gesloten. Ook voor het werk van theologen die zich bezighouden met de studie van de Vroege Kerk in het Heilige Land of de Joodse wortels van het christendom is minder belangstelling dan voorheen. Het gebrek aan kennis van deze wortels en van de Vroege Kerk zal nadelige gevolgen hebben voor de kerk, omdat zij deze kennis nodig heeft voor haar identiteit, aldus Heldt.

Alleen vanuit evangelische hoek bestaat er vrijdag de dag grote belangstelling voor de betrekkingen met Joden, constateert de secretaris, maar evangelische christenen zijn er vooral in geïnteresseerd sociale projecten in Israël te steunen. „De interesse voor oecumenische activiteiten is nihil.”

Heldt wil wel aantekenen dat er nog steeds grote belangstelling bestaat voor het lezingenprogramma van de Ecumenical Theological Research Fraternity, dat door Joden en christenen uit verschillende denominaties wordt bijgewoond.

De broederschap werd in 1966 opgericht met als doel de christelijke betrekkingen met de Joden, het Judaïsme en Israël te verdiepen en de dialoog tussen Joden en christenen te bevorderen. De meer dan honderd leden komen uit protestantse, rooms-katholieke en oosters-orthodoxe kerken. Dr. Heldt, deskundig op het gebied van de patristiek (die de kerkvaders bestudeert), is sinds 1987 belast met de dagelijkse leiding van de fraterniteit. Het voorzitterschap wordt bekleed door dr. Kirsten Stoffregen Pedersen, taalkundige en non in de Ethiopisch-Orthodoxe Kerk.