Iedere dag gaat de wekker van Jan Wessels (77) om vijf uur
Voor dag en dauw is hij uit de veren. Jan Wessels (77) maakt met de vrachtwagen ritten voor het bedrijf waarvan hij vroeger directeur was. Nu in loondienst én met de mogelijkheid om vrij te nemen. „Normaal ging ik nooit naar de ouderendag van onze kerk. Nu neem ik een snipperdag.”
In zijn verwarmde schuur achter de vrijstaande woning in een oudere wijk van Vriezenveen staat een orgel. Een kast is volgepropt met ordners en op de tafels liggen mappen, stapels knipsels en bewaarde tijdschriften. Met onderwerpen als de Nashville-verklaring, discussies over abortus of over de positie van Israël. De wanden zijn gevuld met foto’s die te maken hebben met transport en tal van andere onderwerpen waarvoor Wessels zich interesseert. „Hier kan ik rustig nadenken.”
De kwieke inwoner van Vriezenveen mist zijn linker ringvinger. Hij was nog niet zo lang verloofd toen zijn ring bleef haken bij een sprong van de truck. „Ik ben er drie weken uit geweest. Gelukkig heb ik er later geen last van gehad.”
Zijn ouders sturen hem in de naoorlogse periode naar de plaatselijke ulo. „Maar dat was niks voor mij. Ik heb dan ook geen diploma gehaald.” De middelbare landbouwschool gaat beter. Daarna gaat hij aan de slag op een boerderijtje van een oom. Het komt nog niet bij hem op om chauffeur te worden, hoewel zijn voorgeslacht wel het voorbeeld gaf. „Mijn opa reed met paard en wagen een bodedienst. Vader werkte in het transportbedrijf van de familie. In 1963 begon hij voor zichzelf.”
Gunfactor
Tot zijn diensttijd werkt Wessels op het boerenbedrijfje van een oom. Als korporaal rijdt hij op een legertruck. „Ik heb bij Defensie geleerd met mensen om te gaan.” Daarna komt hij op aandringen van zijn vader alsnog in het bedrijf. Wessels & Zn profiteert van de aanwezigheid van een metaalbedrijf in de omgeving. „Eerst vervoerden we bromfietsonderdelen, later binnenwerken voor olie- en gaskachels. Zo is dat verder gegroeid.”
Het transportbedrijf is tot op de dag van vandaag gericht op het vervoeren van metalen onderdelen. Als Jan Wessels het bedrijf van zijn vader in 1985 overneemt, is het aantal chauffeurs gegroeid tot rond de twintig. Nu zijn het er circa dertig. „Maar dat is met veel ups en downs gepaard gegaan. We hebben te maken gehad met recessies en met faillissementen van klanten. Dat ging er soms diep door. Het is zeker niet mijn verdienste dat we er altijd bovenop zijn gekomen”, aldus de aan de vrachtwagen verknochte inwoner van Vriezenveen. „Meerdere malen zijn er we erbij bepaald dat aan ’s Heeren zegen alles gelegen is.”
Al die jaren blijft hij rijden, naast het onderhouden van contacten met klanten en werven van orders. „Ik bestrijd de opvatting dat er geen trouwe klanten meer zijn. Wij hebben geen enkele contractuele verplichting. De gunfactor speelt een belangrijke rol. We rijden niet op zondag, maar daar gaan we niet onder gebukt. Het heeft ons echt geen grote inkomsten gekost.”
Hij is al die jaren vaak van huis. „Mijn vrouw deed de administratie. Vaak ’s nachts, met een opgroeiend gezin.” Ze krijgen acht kinderen. Een van hen is tijdens de geboorte overleden.
In 2007 draagt Wessels zijn bedrijf over aan zijn zonen, waarvan er nu drie in het bedrijf werken. Voor hem is doorwerken op hogere leeftijd vanzelfsprekend. „Uiteraard met het voorbehoud dat me de gezondheid is gegeven. Want dat is niet vanzelfsprekend. Dat heb ik vaak genoeg om me heen gezien.”
Daarnaast is hij al 25 jaar actief voor enkele stichtingen die humanitaire hulpverlenen in Roemenië en Albanië.” Dat begint na het verdwijnen van het IJzeren Gordijn. Eerst gaat hij met een vrachtwagen vol hulpgoederen, nu met een busje. „Om afspraken te maken over projecten.” Daarnaast was hij het die een bus regelde om inwoners van Vriezenveen de mogelijkheid te bieden om mee te lopen in de jaarlijkse Mars voor het Leven in Den Haag.
Hij hoopt door te gaan zolang zijn gezondheid dat toelaat. De wekker loopt elke werkdag om 5.00 uur af. „Ik voel me niet vermoeider dan twintig jaar geleden. Het houdt natuurlijk een keer op. We weten dat ons leven eindig is. Maar ik zou er nu nog niet aan moeten denken om hele dagen thuis te zitten.”
Bent u of kent u ook iemand die doorwerkt na het bereiken van de pensioengerechtigde leeftijd? Mail naar econ@refdag.nl.
Loopbaan Jan Wessels
Geboren: 7 maart 1942 in Vriezenveen
Christelijke basisschool in Vriezenveen
Ulo in Vriezenveen
Middelbare landbouwschool in Hardenberg
Vakdiploma beroepsgoederenvervoer en managementcursussen
Eerste baan: boerenknecht bij een oom
Laatste baan: Directeur/chauffeur bij transportbedrijf J. Wessels & Zn.