De prinses en haar zoon prins Constantijn hadden ervoor gekozen naar het Instrumentendepot te gaan in Huizen. Ze kregen hulp van leerlingen van MBO Amersfoort, van de entreeopleiding voor anderstaligen. Die leerden op deze manier meteen dat vrijwilligerswerk onderdeel is van de Nederlandse cultuur.

Constantijn bemoeide zich met het schoonmaken van de strijkstokken van violen en celli. Eerst met een doekje met spiritus over de kostbare snaren en dan harsen. „Het is voor het eerst dat ik dit doe”, vertelde de prins die zeer nauwkeurig te werk ging. „Beter langzaam en goed, dan snel en slecht”, aldus Jeffry Rompen van het depot.

Prinses Beatrix vond het poetsen een uitdaging, zeker toen ze een zilveren hoorn onder handen kreeg. Dat was veel friemelen met de als poetsdoek gebruikte oude onderbroeken, en bij de kleppen en onderaan was het lastig. „Er zijn veel moeilijke plekken”, zei Beatrix die goed werk wilde afleveren. „Niet dat iemand straks zegt dat ik het niet goed heb gedaan.”

De prinses liet het poetsen van de tuba aan zich voorbijgaan. „Dat is voor grote mensen"” meende ze schaterlachend. „Die moet je mee naar huis nemen”, grapte Constantijn. De poetsbeurt viel nu aan de meegekomen adjudant die er nog een heel karwei aan had. Na de blaasinstrumenten en de koffie kwam ook het onderstel van het drumstel aan bod.

Aan het einde van de ochtend voegden ook prins Bernhard en echtgenote prinses Annette zich bij het gezelschap koninklijke vrijwilligers. „k ben niet super handig”, antwoordde de prins op de vraag of hij klein priegelwerk kon doen.