Ullmann overleed vrijdag onverwacht op zijn vakantieadres.

Ullmann werd in 1929 geboren in Bad Gottleuba, bij Dresden. In de jaren vijftig studeerde hij theologie en geschiedenis in Göttingen en in het toenmalige West-Berlijn. In 1954 keerde hij terug naar Oost-Duitsland, waar hij werkte als predikant in de Lutherse Kerk. Later werd hij docent kerkgeschiedenis in Oost-Berlijn. Daar raakte hij betrokken bij de oppositiebeweging tegen de communistische SED-regering. In 1989 was hij een van de oprichters van Democratie Nu, een van de belangrijkste oppositiebewegingen.

Na de val van de Muur nam hij namens die beweging deel aan de wekelijkse „rondetafelgesprekken” waarin de regering en de oppositie de voorwaarden bespraken voor de verkiezingen van 1990, de laatste verkiezingen die in de DDR zijn gehouden. Hij werd minister zonder portefeuille in de overgangsregering van premier Hans Modrow; na de verkiezingen van 1990 werd hij vice-voorzitter van het nieuwe Oost-Duitse parlement.

Na de vereniging van beide Duitslanden, in oktober 1990, zat hij vier jaar in de Bondsdag als parlementslid voor de Groenen; in 1994 werd hij gekozen in het Europees Parlement.

Ullmann stond in 1992 ook aan de wieg van het Forum voor Onderwijs en Vernieuwing, dat discussiegroepen organiseerde waarin de voormalige Oost-Duitsers hun geschiedenis konden bespreken en verwerken.