Wie in een concordantie zoekt op het woordje ”rust” komt talloze treffers tegen. Zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament. Hoofdstuk 4 van de brief aan de Hebreeën spant de kroon. Maar nergens heeft het woordje rust in dat Bijbelgedeelte de betekenis van uitrusten. Als de schrijver van deze brief schrijft over rust, gaat het over een rust in geestelijke zin.

In het Evangelie van Marcus staat in hoofdstuk 6 een uitspraak van de Heere Jezus die wel gaat over het uitrusten na drukke werkzaamheden. „En Hij zeide tot hen: Komt gijlieden in een woeste plaats hier alleen, en rust een weinig; want er waren velen, die kwamen en die gingen, en zij hadden zelfs geen gelegen tijd om te eten.”

Het is een tekst die nogal eens wordt aangehaald als mensen zich rusteloos voelen en het belang van een rustperiode benadrukken.

En dat is terecht. Sterker: het is een Bijbelwoord dat in de loop van de eeuwen niets aan actualiteit heeft ingeboet. Zeker niet als je bedenkt dat de kanttekenaren bij de Statenvertaling bij de aanduiding „woeste” plaats schrijven dat hier ook „eenzame” plaats gelezen mag worden. Volgens Bijbelkenners bedoelde de Heere Jezus een rustige plaats in de woestijn.

Met die uitleg in het achterhoofd, blijven er vier kernwoorden over die belangrijk zijn in deze Bijbeltekst: Eenzaam, alleen, rust en eten. Om met het laatste woord te beginnen: waarom heeft Marcus het hier over eten? Dat heeft toch niets met uitrusten te maken?

Toch wel. Ook nu is het moment waarop gegeten wordt, als het kan met het hele gezin, een moment van rust in een drukke dag. In tal van gezinnen worden tijdens het avondeten de mobieltjes op stil gezet. Even alleen aandacht voor elkaar.

Die rust kenden de discipelen niet meer, zo schrijft Marcus. Het was een komen en gaan van mensen en aan eten kwamen ze niet meer toe. Een bijzonder detail, dat extra aandacht waard is.

De Heere Jezus nodigt Zijn discipelen uit tot een weinig rust. Even niet al die mensen te woord staan, maar een eenzame –rustige– plek opzoeken om daar, alleen, tot rust te komen. De discipelen waren toe aan een retraite, zouden we in 2019 zeggen. Jezus nodigt ze uit naar een eenzame plek te gaan, waarschijnlijk in de woestijn. Dat is wat anders dan een druk holidayresort, waar je de hele dag vermaakt wordt. Het is een plaats waar je echt tot jezelf kunt komen, in het bos, aan de zee. Een plaats waar je gewoon kunt zitten of wandelen zonder afgeleid te worden.

Een plaats ook waar de discipelen alleen zijn. Waarschijnlijk is hier bedoeld dat de groep discipelen niet door anderen gestoord kan worden.

Vertaald naar de 21e eeuw, zou je kunnen zeggen dat ze een plaats moeten zoeken waar er geen telefoon is die altijd rinkelt. Geen piepjes, geen bliebjes. Geen mails of tweets die gelezen moeten worden, geen stralende kinderen die snel nog op de foto moeten voor een post op facebook of instagram. Geen laptop of tablat die schreeuwt om aandacht maar gewoon even niks. Rust.

Wat met die rust bedoeld wordt? Dat je even je hoofd kunt leegmaken, zou de therapeut zeggen. Daar komt het woordje vakantie om de hoek kijken. Want dat komt van het woord ”vacare”, leeg. Vacare Deo, noemt een gemeenschap van monniken dat. Leeg zijn voor Gods aangezicht.

Alleen daar waar de drukte verdampt, is er ruimte voor God. Voor Zijn Woord, voor Zijn aanwezigheid. Hij kan er ook zijn in de hectiek van alledag. Maar de Bijbel zegt ook dat rust en stilte vaak gekoppelde begrippen zijn. God laat Zich in stilte kennen. Hij spreekt in de stilte. Als alle rumoer verstild is. God openbaarde Zich aan de vermoeide Elia in het suizen van een zachte stilte. Het kwade schreeuwt, het goede –dé Goede– fluistert.

Een vakantie in rust en stilte op een eenzame plaats. Dat zal tieners weinig aantrekkelijk in de oren klinken. Tenzij er wifi is. Begrijpelijk. Iedere levensfase z’n eigen behoeften, ook als het om uitrusten en ontspannen gaat. Voor tieners is het misschien wel gezonder dat ze eropuit gaan, in bomen klimmen en vooral met leeftijdsgenoten optrekken. Maar voor volwassenen kan zelfs het lezen van een boek soms nog te veel zijn als ze echt tot rust willen komen.

Of deze vakantiebijlage, boordevol tips en mogelijkheden, bijdraagt tot de rust van de lezer is natuurlijk maar helemaal de vraag. De vakantiestress kan zomaar toeslaan bij het zien van al die schitterende bestemmingen.

Geen paniek, het is nog lang geen zomer. Want een vakantie die stress oplevert, ís natuurlijk geen vakantie.