„Je moet hier je ogen goed de kost geven”, zegt Cor achter het stuurwiel van zijn jacht. Da’s helemaal waar. Binnenvaartschepen en mammoettankers varen af en aan over de Nieuwe Maas. Achter ons klieft een kolossaal zeeschip de golven. „Daar heeft iedereen respect voor.” Aan de oevers rijzen hoge woontorens omhoog. Ginds de Erasmusbrug. „De zwabberbrug”, grapt Cor, doelend op de trilproblemen die Rotterdams bekendste oeververbinding ooit veroorzaakte.

Speciaal voor de RD-opvarenden heeft Cor een bezoek aan een blusboot van het Rotterdams Havenbedrijf NV geregeld. We meren af langs incidentenvaartuig RPA-10 (Rotterdam Port Authorities). De start is in stijl: in de kombuis krijgen we koffie en oranjegebak geserveerd.

Met 32 jaren praktijkervaring heeft Jacques Grandia, kapitein van de RPA-10, een verhaal te vertellen. De branden die hij vanaf het water bluste, zijn niet te tellen. Een paar maanden geleden nog ging een houthandel langs het Spui in vlammen op. In vroeger tijden bestreed hij vuurzeeën in de olie-industrie.

Het blussysteem aan boord van de 28 meter lange RPA-10 is niet misselijk. De vier kanonnen kunnen gezamenlijk 30.000 liter water per minuut wegspuiten. De straal van het grootste kanon, op het achterdek, reikt 200 meter ver. „Daar kun je je achtertuintje wel mee nat houden”, grapt Grandia.

Naast brandbestrijding heeft de RPA-10 tot taak het scheepvaartverkeer in de gaten te houden. „Net als op de weg moet je rechts aanhouden”, vertelt Grandia, terwijl hij een stuk gebak naar binnen werkt. „En lang niet iedereen houdt zich goed aan die regels.” Ook ziet de bemanning van de blusboot toe op de naleving van veiligheids- en milieuvoorschriften. „Het kan niet zo zijn dat iemand op de boot gezellig een barbecue organiseert, terwijl hij een oliehaven binnenvaart.”

Sinds de aanslagen van 11 september 2001 is de bemanning van de blusboot „extra alert”, wil Grandia kwijt. Voor terroristen kan de Rotterdamse haven interessant zijn. „Als we ergens een verdachte boot zien liggen of ongebruikelijke duikwerkzaamheden signaleren, bellen we dat even door aan de politie. We geven onze ogen goed de kost. Vergelijk het met de conducteur die verdachte koffertjes in de trein in de gaten houdt.” Pas rook de kapitein ’s nachts onraad. „We zagen in het havengebied een helikopter en allerlei aanvalsboten. Het bleek om een oefening te gaan van de BBE, de Bijzondere Bijstands Eenheid van het Korps Mariniers, die wordt ingezet bij gevaarlijke acties.”

Meer dan eens troffen Grandia en zijn mannen drenkelingen in het water. „Ooit kregen we een melding van een Belgische schipper. Die man was helemaal in paniek. Zijn knecht, ook zijn neef, was nergens meer te vinden. Later is het lichaam van de jongen opgedregd. Hij was gaan plassen en is waarschijnlijk door de kou onwel geworden en overboord geslagen.”

Soms staan de opvarenden van de blusboot machteloos. „In de verte zagen we dat in de Keilehaven in Rotterdam een auto met daarin een man en vrouw te water raakte. Die mensen zijn verdronken. Wij konden niet in actie komen. Duiken was in dat geval hetzelfde als met een emmertje water proberen een brandende boerderij te blussen.”

De RPA-10 puilt uit van computergestuurde techniek, zo leert een rondgang door de machinekamer en de stuurhut van het schip. Zo worden bluskanonnen volautomatisch bediend.

Aan het eind van onze excursie komt de slagroom op de taart. De blusboot stoomt de Nieuwe Maas op en verzorgt een blusdemonstratie. Midden op de rivier. Motoren grommen. Bluskanonnen draaien omhoog. Enorme waterstralen schieten door de lucht. Op de Cornelis wrijft schipper Cor in zijn handen. Hij grijpt zijn videocamera. Gnuivend: „Fantastisch. Wat moet dit wel niet kosten? Als ik dit aan mijn vrienden verder vertel…”