Zenuwslopende weken zijn het voor Kees Dam, zijn vrouw Nelleke (43) en hun vijf kinderen. Rond Kerst zou Dam eindelijk in de VS de levensreddende behandeling krijgen waarnaar hij reikhalzend uitzag. Maar ze ging niet door. Eerder in december reisde hij al heen en weer om bloedcellen af te geven. Noodzakelijk om de behandeling te laten slagen. Maar na twee weken spanning, vlak voor Kees’ volgende vertrek, bleken zijn cellen afgekeurd.

Het lag niet aan de cellen, begreep de familie pas enkele uren later. Maar het traject moest wel over. Opnieuw moest Kees naar Rochester (Minnesota), en zijn behandeling verschoof naar half januari, als hij ervoor in aanmerking zou komen. Terwijl de tijd dringt. Ten eerste vanwege het feit dat Kees ernstig ziek is. Maar ook omdat hij al wekenlang geen behandelingen meer krijgt die de oprukkende ziekte vertragen. Dit is noodzakelijk voor de zogenoemde CAR T-celbehandeling waar het hem om te doen is.

Agressief

Kees: „Ik kreeg in 2016 te horen dat ik de vrij zeldzame ziekte van Waldenström heb. Een zich langzaam ontwikkelende vorm van lymfeklierkanker.” Maar in oktober 2017 bleek, na maandenlange pijnklachten, de ziekte in een agressieve vorm te zijn veranderd. Een jaar van zware chemokuren volgde. Maar terwijl die Kees’ lichaam sloopten, hem zelfs op de rand van de dood brachten, bleef de kanker terugkomen. Tweemaal kon een stamceltransplantatie, met Kees’ broer als donor, hierdoor niet doorgaan.

Kees: „Daarna probeerden de artsen toch nog één medicijn, dat heel goed bleek te werken. Ik voelde me stukken beter.” Maar twee dagen voor de derde poging voor een stamceltransplantatie vertelde de hematoloog dat de kanker weer was doorgebroken. De transplantatie kon opnieuw niet doorgaan. En er was geen reguliere behandeling meer mogelijk in Nederland.

In Amerika was wel een mogelijkheid, zo meldde de arts. Een zogenoemde CAR T-celtherapie. Een behandeling waarbij een laboratorium immuuncellen van een patiënt zo modificeert dat ze zich aan kankercellen gaan binden en deze doden. Eenmaal terug in het lichaam, samen met miljoenen andere bijgekweekte cellen, kunnen ze de ziekte te lijf. Maar deze behandeling moest Kees zelf betalen. Een kostenplaatje van 650.000 euro, zo bleek uiteindelijk. Onbetaalbaar.

Werfactie

En toch kwam het geld er. Via een professioneel opgezette werfactie door Kees’ oom, Cees Dam, stroomde het binnen. Het raakt Kees, lid van de gereformeerde gemeente van Nieuw-Beijerland, nog steeds. „Wij vonden het vooraf iets onmogelijks, eerlijk gezegd. Het was ook iets wat ik zelf nooit had durven opstarten. Maar mijn vrouw en ik zeiden: Als de Heere het zegent, zullen er deuren opengaan en zal het geld er komen. En zo Hij het niet wil, dan zal het bedrag er niet komen. Het is gewoon verwonderlijk hoe het daarna liep. Op zaterdagavond ging de website de lucht in, en op maandag hoorden we dat er al zo veel geld en borgstellingen waren dat we verdere stappen konden ondernemen.”

De offervaardigheid, van bekenden en onbekenden, deed de familie duizelen. „Vanuit het hele land en daarbuiten hebben we geld ontvangen en heel veel medeleven ervaren. Verder zijn er tal van acties gevoerd. Het is zo overweldigend dat het nauwelijks te bevatten is.”

Hiermee is de onzekerheid niet ten einde. Want of na alle doorstane spanningen de innovatieve behandeling aanslaat, moet nog blijken. Afgelopen dinsdag kon Kees hiervoor eindelijk inderdaad naar de VS. Samen met zijn vrouw Nelleke en zoon Leon (19). Onderzoeken en drie dagen chemotherapie volgden. Maandag en dinsdag moet hij rusten. „Woensdag worden de gemodificeerde cellen geplaatst. Dan houdt de planning op en bekijken de artsen per dag wat nodig is. Ik moet rekening houden met hoge koorts, ontstekingen, opname op intensive care en verwardheid, doordat de CAR T-cellen het gevecht aangaan met de kankercellen. Al met al een zware tijd.”

Afgelopen jaar kreeg Dam, toen hij erg slecht lag, een boek van zijn schoonvader: ”Hij zorgt voor u”. Kees: „Het waren allemaal korte stukjes, maar voor mijn gevoel was elke bladzijde op mij van toepassing. Ik zal deze titel niet snel vergeten. En toen ik zelf geen mogelijkheden meer zag, zorgde de Heere toch in de middellijke weg. Dat zien we ook aan de wervingsactie. Maar ik moet ook eerlijk zeggen dat, na al die geopende deuren, ik het heel moeilijk had toen de gemodificeerde cellen waren afgekeurd. Dan komen er weer allemaal twijfels.”