A. zou zeven jaar lang het paar hebben geterroriseerd. Hij zou ze hebben mishandeld en bedreigd en eiste dat ze voor hem kookten en wasten. Hij bemoeide zich met de opvoeding van hun zoon en gaf hem ook lijfstraffen. De jongen moest uiteindelijk uit huis worden geplaatst. A. had ook een wietkwekerij in de woning. Hij was actief als beveiliger van motorclub No Surrender.

Het paar moest A.’s boodschappen betalen, inclusief zijn drank en wiet. „Volpension”, volgens de officier van justitie. A. gaf zelf in die zeven jaar tijd in totaal slechts 80 euro uit, constateerde de aanklager op basis van zijn bankgegevens.

De officier noemde het gedrag van de verslaafde A. ‘cuckooing’, een fenomeen waarbij drugsdealers de woning van kwetsbare mensen overnemen. „Hij heeft jarenlang geparasiteerd op dit uiterst kwetsbare echtpaar, ze waren doodsbang voor hem.” Het stel vluchtte eens uit wanhoop naar een geheim adres, maar A. wist dat te achterhalen en trok opnieuw bij ze in.

A. heeft een persoonlijkheidsstoornis, maar is wel volledig toerekeningsvatbaar. Volgens deskundigen heeft behandeling geen zin, ook omdat A. daaraan niet wil meewerken. A. heeft een strafblad van ruim veertig pagina’s, met vooral geweldsdelicten.

A. ontkent dat hij het paar als slaven heeft gebruikt en stelt dat ze gewoon bevriend waren. Zijn advocate vindt dat hij „als een monster wordt neergezet”. „Hij kan geen berouw tonen omdat hij in zijn beleving met de beste bedoelingen heeft gehandeld.”

Uitspraak op 2 januari.