Gehuld in een wit overhemd roert Erik (53) in de keuken van Hotsput Hutspot in een kolossale pan. „Koken is mijn hobby.” De werkplek werd hem toegewezen door de Vrijwilligerswinkel in Rotterdam. Het is een van de instanties die hem begeleiden op het spoor naar de gewone burgermaatschappij. Zijn levenspad verliep aanvankelijk vrij recht, maar het stuklopen van zijn relatie met een vrouw in Amsterdam, twintig jaar geleden, zorgde voor een lelijke knik. „Mijn zoontje heb ik daarna nauwelijks meer gezien.”

Een collega leerde hem de vergetelheid door drugs kennen. „Al het negatieve viel van me af. Ik voelde me ineens veel lekkerder en piekerde niet meer.” In werkelijkheid ging het snel bergafwaarts. Een nieuwe relatie liep spaak, necrose in de kop van zijn rechterheup maakte hem het werken onmogelijk. „Toen had ik helemaal niets meer, zo voelde het althans. Dan grijp je nog vaker naar de drugs, om dat plezierige gevoel terug te krijgen.”

Omdat werk en inkomen wegvielen, trok hij voor enige tijd bij zijn moeder in. Nadat hij een maand had vastgezeten voor een aantal delicten, klopte hij in 2015 ten einde raad aan bij stichting Ontmoeting. „Voor de tweede keer. Bij de eerste intake hield ik een aantal zaken achter, daarna haakte ik alsnog af. Nu wilde ik mijn leven echt op de rit krijgen.”

Structuur

Het eerste wat de hulporganisatie voor hem regelde, was een postadres. „Mijn moeder had me uitgeschreven, dus een aantal jaren ben ik een spookburger geweest.” Dankzij het postadres kon er een uitkering worden aangevraagd. „Daardoor had ik geld voor het betalen van de kamer die was geregeld in het pand naast het kantoor van Ontmoeting. De lijnen waren kort. Zo nu en dan ging ik naar de dagopening van het personeel. Dat gaf me een positief gevoel.”

Om zijn verslaving aan cocaïne en alcohol te lijf te gaan, nam hij contact op met stichting De Hoop. „Een paar keer ben ik opgenomen geweest, maar dat werkte bij mij niet. Ik was niet geschikt voor het regime en de setting daar. Omdat ik behoorlijk zelfstandig ben, kan ik slecht tegen al die regeltjes. De rest van het traject hebben ze me ambulant behandeld. Ik zit nu in de slotfase.”

Met de christelijke feestdagen gaat hij naar de samenkomsten van Ontmoeting. „Ik heb Teunis Rijneveld beloofd dat ik ook de diensten op zondag ga bezoeken. Daar komt steeds niet van, maar ik neig wel naar het christelijke. Daarom ga ik al naar de Bijbelstudie op donderdagmorgen. Het klinkt misschien gek, maar ik krijg er energie van. En het geeft me structuur.”

Sinds twee jaar heeft hij een woning in Kralingen. Op termijn hoopt hij die weer met iemand te delen. „Momenteel heb ik te weinig te bieden voor een relatie. De laatste jaren heb ik heel veel last van mijn andere heup. Daar ben ik te lang mee blijven lopen, nu is hij niet meer te herstellen. In januari krijg ik een kunstheup.”

Binnenvetter

Het werk bij Hotspot Hutspot ligt voorlopig stil. De orthopeed heeft hem verboden lang te staan of te lopen. Zo goed en zo kwaad als het gaat, verleent hij wel wat mantelzorg bij zijn moeder. „Elke donderdag kook ik voor haar. Zit ik in het revalidatietraject, dan wil ik met Lourens, de manager, bespreken wat ik hier kan doen.”

De geboortedag van zijn zoon blijft een moeilijke dag. „Het vreet aan me dat ik hem nooit zie.” Ook de kerstdagen zijn zwaar. „Mijn probleem is dat ik een binnenvetter ben. Daarom is het goed dat ik via Ontmoeting een maatje heb gekregen. Zo nu en dan gaan we samen uit. Bert is heel gelovig, dus naar de film wil hij niet, maar er blijft genoeg over. Tussendoor kan ik altijd bij hem aankloppen.” Het nieuwe kantoor van Ontmoeting staat aan het einde van de straat. Dat geeft hem een veilig gevoel. „Die mensen hebben me bij de hand genomen. Daardoor heb ik geen schulden, een leuke woning, een buddy.”

Het ontbreekt hem nog wel wat aan toekomstperspectief, vindt de Rotterdammer. „Maar ik weet nu in ieder geval wat ik níét wil. Of ik gelukkig ben? Dat is een groot woord. Laat ik het zo zeggen: ik heb vaker gelukmomentjes. En ik durf nu dingen te doen die tegen mijn karakter ingaan, zoals dit gesprek. Dat laat zien dat mijn leven geen totale mislukking is.”

Koken bij Hotspot Hutspot

Rotterdam telt drie vestigingen van Hotspot Hutspot, waaronder één aan de Goudse Rijweg. Lourens en Khalid zijn hier de betaalde krachten. Ze geven leiding aan tieners, stagiairs en vrijwilligers die zijn ‘aangeleverd’ door hulpinstanties of zelf kwamen aanwaaien. Iedereen vanaf tien 10 jaar is welkom om mee te doen.

Overdag kunnen gasten er terecht voor een bak koffie, aan het eind van de middag voor een diner. Het grootste deel van de middag zijn de werkers druk met de bereiding daarvan. Ze maken gebruik van de opbrengst van de moestuin, reststromen uit de supermarkt en de groothandel en de oogst van tuinders rondom de stad. Vanaf half zes komen de gasten binnendruppelen: buurtbewoners, studenten, alternatieve zakenmensen en liefhebbers van dit soort locaties.

Het driegangenmenu kost 9 euro. Gasten die wat meer te besteden hebben, rekenen regelmatig een extra menu af voor mensen met een lege portemonnee.